سپیده نوری - دانشجوی کارشناسی ارشد، گروه معماری، واحد همدان، دانشگاه آزاد اسلامی، همدان، ایران
مهدی شعبانیان - استادیار، گروه معماری، واحد همدان، دانشگاه آزاد اسلامی، همدان، ایران

یکی از مشکلات اساسی که در اکثر سازه ها به چشم می خورد مشکل نم و رطوبت می باشد که در بعضی مواقعخسارات جبران ناپذیری را به ساز ها و ساختمان وارد می نماید و یکی از راهکارهای مقابله با آن عایق کاری رطوبتی میباشد در ایران با توجه به اقلیم و آب و هوا و نیز وجود منابع عظیم نفتی متداول ترین عایق رطوبتی قیر و گونی میباشدکه با پیشرفت تکنولوژی این روش جای خود را به عایقهای پیش ساخته (ایزوگام) داده است. البته روشهای مختلفیبرای عایق کردن ساختمان وجود دارد که متداول ترین آنها در ایران، عایق بندی توسط قیروگونی، ایزوگام و ... است. درتکنولوژی ساخت ابنیه امروزین، عایق کاری های رطوبتی بسیار متنوعی مورد استفاده قرار می گیرد، که دوام و پایائیبیشتری داشته و با معماری پایدار، سازگارتر است، همچنین آلودگی های زیست محیطی کمتری دارد. این عایق ها درراستای پیشرفت تکنولوژی بسیار متنوع می باشند و معایب عایق های سنتی را ندارند. در این پژوهش که با روشتحلیلی توصیفی با استفاده منابع کتابخانه ای صورت گرفته، درصدد است با مقایسه و بررسی عایق های سنتی و نوین بهاین هدف دست یابد که معماری ایران در گذشته توانسته است نیازهای رطوبتی ساختمان را برطرف سازد اما سازه هایامروزی به دلیل استفاده از مصالح جدیدتر نیازمند مصالح نوینی هستند که در این مقاله به آن پرداخته ایم.

عایق های سنتی، عایق های نوین ، قیروگونی، ساختمان، معماری پایدار