Omid Torkaman - Department of Orthotics and Prosthetics, School of Rehabilitation, Iran University of Medical Science, Tehran, Iran.
Mojtaba Kamyab - Department of Orthotics and Prosthetics, School of Rehabilitation, Iran University of Medical Science, Tehran, Iran.
Taher Babayi - Department of Orthotics and Prosthetics, School of Rehabilitation, Iran University of Medical Science, Tehran, Iran.
Hasan Ghandhari - Department of Orthopedic Spine Surgery, Iran University of Medical Sciences, Shafa-Yahyaeian Hospital, Tehran, Iran.

هدف ستون فقرات بخش بسیارمهمی از چهارچوب اسکلتی بدن است. این ستون محور اصلی بدن محسوب می شود و نقش مهمی در حفظ و نگهداری راستای بدن برعهده دارد. خمیدگی ستون فقرات یا کایفوز گاهی به دلیل عادات نامناسب پاسچر یا ضعف عضلات در سنین بعد از بلوغ اسکلتی بروز می کند. تغییر نکردن عادت یا تقویت عضلات تثبیت بدشکلی و عوارضی همچون درد را در پی دارد؛ بنابراین کاربرد ارتوزهایی با سیستم بایوفیدبک به افراد کمک می کند که به منظور حفظ راستای طبیعی ستون فقرات از عضلات خود به طوربهینه استفاده کنند. این نوع ارتوزها با اعمال فیدبکی حسی یا شنوایی فرد را از قرارگرفتن در یک پاسچر ناصحیح مطلع می سازد. با اعمال این حس مصنوعی ناشی از بیوفیدبک فرد تشویق می شود که مشکلات وضعیتی خود را با تکیه بر خود کنترل و اصلاح کند. هدف از مطالعه حاضر بررسی تاثیر یک یادآور حرکتی جدید به نام «ارتوز کایفوریمایندر» بر شدت قوس افراد مبتلا به هایپرکایفوز پاسچرال بود. روش بررسی در این پژوهش پانزده فرد بزرگ سال [نه زن با میانگین سنی (۲۶/۴۴) و شش مرد با میانگین سنی (۲۵/۶۶)] با محدوده سنی بیست تا پنجاه سال شرکت کردند. آنان از وضعیت قرارگرفتن ستون فقرات در پاسچر کایفوتیک شکایت اولیه داشتند و با توجه به نظر پزشک و عکس رادیوگرافی به هایپرکایفوز پاسچرال بیشتر از ۴۵ درجه مبتلا بودند. این افراد در صورت داشتن هرگونه سابقه تروما در ستون فقرات ناحیه توراسیک، ناهنجاری های مشهود ستون فقرات، آرتریت روماتویید، بارداری و سابقه جراحی ستون فقرات از مطالعه خارج می شدند. در این مطالعه نمونه گیری به روش نمونه گیری دردسترس انجام گرفت. با درنظرگرفتن توان ۰/۸ و خطای آلفا ۰/۰۵ و سطح اطمینان ۰/۹۵، پس از انجام آزمون آزمایشی روی هفت شرکت کننده و به دست آوردن انحراف معیار متغیر زاویه هایپرکایفوز بیمار (متغیر اصلی)، با کمک نرم افزار جی پاور تعداد نمونه های لازم برای انجام این پژوهش پانزده بیمار محاسبه شد. افراد بعد از معاینه و ارزیابی ارتوز کایفوریمایندر را هشت ساعت در روز به مدت شش هفته پوشیدند. دستگاه اینکلینومتر شدت زاویه کایفوز را یک بار قبل و باردیگر بعد از مدت پیگیری اندازه گیری کرد. همچنین به منظور سنجش کیفیت زندگی افراد از پرسش نامه SF-۳۶ استفاده شد. یافته ها آزمون تی زوجی با هدف بررسی میزان تغییرات ایجادشده در زاویه کایفوز و مقایسه نمره کلی به دست آمده از پرسش نامه کیفیت زندگی انجام شد. نتایج حاصل از این آزمون نشان داد میزان زاویه کایفوز (۰/۰۰۰=P) و کیفیت زندگی (۰/۰۲۸=P) افراد شرکت کننده بعد از استفاده از ارتوز کایفوریمایندر به صورت معناداری تغییر یافته بود. درانتها رابطه بین متغیرهای زمینه ای موجود شامل سن، شاخص توده بدنی، شغل و جنس بیماران با تغییرات زاویه کایفوز با استفاده از آزمون همبستگی پیرسون بررسی شد. نتایج به دست آمده نشان داد که در بین متغیرهای زمینه ای شامل سن (۰/۵۲۱=P)، جنس (۰/۳۸۲=P)، شاخص توده بدنی (۰/۶۳۷= P) و شغل (۰/۳۰۶= P) و کاهش زاویه کایفوز رابطه معنی دار وجود نداشت. نتیجه گیری نتایج این مطالعه نشان می دهد که ارتوز کایفوریمایندر می تواند به عنوان یادآوری کننده ای حرکتی و یکی از روش های درمانی در کاهش هایپرکایفوز پاسچرال مطرح باشد. همچنین یافته های این مطالعه بهبود کیفیت زندگی را بعد از استفاده از ارتوز کایفوریمایندر نشان داد. این امر می تواند ناشی از احساس رضایت از بهبود وضعیت ستون فقرات افراد شرکت کننده باشد. همچنین این مطالعه بین متغیرهای جنسیت و شاخص جثه و شغل با میزان تغییرات هایپرکایفوز ارتباط معناداری نشان نداد.

Biofeedback, Kypho remainder, Inclinometer, Vibration, Orthosis, بایوفیدبک, کایفوریمایندر, اینکلینومتر, لرزاننده, ارتوز, هایپرکایفوز