Hassan Kordi - Ferdowsi University of Mashhad, Mashhad, Iran.

هدف: رشد مهارت های حرکتی ظریف و درشت یکی از موضوعات مهم در رشد مهارت های حرکتی بنیادی در سال های اولیه زندگی است. هدف پژوهش حاضر ارزیابی مهارت های حرکتی ظریف و درشت و بررسی ارتباط بین برخی شاخص های پیکرسنجی و عوامل محیطی با رشد مهارت های حرکتی ظریف و درشت در کودکان ۳ تا ۶ ساله حاضر در مهد کودک های شمال شهر تهران در سال ۱۳۹۲ بود. روش بررسی: جامعه مورد مطالعه مهدهای کودک منطقه ۱ و ۲ تهران بود که چهار مهدکودک به روش دردسترس انتخاب و به شکل داوطلبنامه تعداد ۲۰۶ کودک دختر و پسر مورد مطالعه قرار گرفتد. اطلاعات از طریق پرسشنامه اطلاعات خانواده و آزمون رشد دنور-۲ جمع آوری شد. یافته ها: به طور میانگین ۵۶/۰۶ درصد از کودکان در مهارت های درشت و ۷۷/۵۶ در مهارت های ظریف عملکرد طبیعی و پیشرفته داشتند. اما ۲۳/۸۶ درصد در مهارت های درشت و ۱۴/۹ درصد در مهارت های ظریف در معرض احتیاط، ۱۲/۸۳ درصد در مهارت های درشت و ۷/۵۶ درصد در مهارت های ظریف دچار تاخیر رشدی بودند. بین برخی از شاخص های پیکرسنجی مثل پهنای شانه، پهنای لگن، طول بازو، دور شکم و دور سینه با عملکرد برخی از مهارت های درشت حرکتی مثل پریدن، لی لی کردن، پرتاب کردن همبستگی های معنی دار وجود داشت (۰/۰۵>P). زمان مشاهده تلویزیون و مدت زمان خواب روزانه از جمله عوامل محیطی تاثیر گذار بر عملکرد شوت زدن با پا بود. نتیجه گیری: تعداد قابل توجهی از کودکان شرکت کننده در تحقیق حاضر در مهارت های حرکتی درشت ضعف داشتند، لذا تقویت و بهبود این مهارت ها نیاز به توجه و برنامه ریزی خاص دارد.

Gross and fine motor skills, Anthropometric indices, Environmental factors, Preschool, مهارت های حرکتی ظریف و درشت, شاخص های انتروپومتریکی, عوامل محیطی, مهدکودک