Masoud Gharib - Department of Occupational Therapy, Mazandaran University of Medical Sciences,Sari, Iran.
Mozhgan Farahbod - M.Sc. of Occupational Therapy,

هدف: پژوهش حاضر بررسی فضای آموزشی کودکان دارای نیازهای آموزشی ویژه با توجه به ورود آنها به مدارس عادی بود. روش بررسی: در این پژوهش توصیفی از یک پرسشنامه محقق ساخته، مشتمل بر ۶ حیطه و هر حیطه دارای تعدادی سوال در زمینه مربوطه بود، پس از تایید روایی و پایایی مورد استفاده قرار گرفت. محتوای پرسشنامه را استانداردهای فضای آموزشی برگرفته از استانداردهای موجود در کشورهای آمریکا و ژاپن و همچنین استانداردهای موجود در سازمان آموزش و پرورش استثنایی ایران تشکیل داد. هر سوال از سه بخش مطابق استاندارد،خارج از استاندارد و وجود ندارد بود. یافته ها: نشان می دهد که مدارسی که به منظور حضور دانش آموزان با نیازهای ویژه مشخص گردید از استاندارهای فضای آموزشی کافی در خصوص ورودی وخروجی های مدرسه،شرایط فیزیکی کلاسها،پله ها، سطح شیبدار، سرویس بهداشتی و نهایتا تدارکات ویژه برای دانش آموزان برخوردار نیستند. نتیجه گیری: به منظور تقویت طرح آموزش فراگیر می بایست مدارس به لحاظ فضای آموزشی مورد تجدید نظر قرار گیرند و در مدارس ساخته شده نیز بازنگری صورت پذیرد.

Educational environment, Children with special educational needs, فضای آموزشی, کودکان دارای نیازهای آموزشی ویژه