Mehdi Raeisi-dehkordi - دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکزی
Heidar Sadeghi - دانشگاه خوارزمی
Ebrahim Bani-Talebi - University of Shahrekord, Shahrekord, Iran.
A'zam Ali-Akbarian - دانشگاه علوم پزشکی

هدف: هدف از این پژوهش مقایسه تاثیر تمرینات سنتی و تمرینات با حمایت وزن (BWSTT) بر عملکرد حسی- حرکتی در افراد پاراپلژی می باشد. روش بررسی:  تعداد ۱۷ نفر ضایعه نخاعی پاراپلژی (ASIA B,C)، سن ۱/۷۹۳±۵۳/۳۲ سال، قد ۶۵۸/۱±۱۷۵/۷۱ سانتی متر، وزن ۲/۴۴۲±۷۱/۵۹ کیلوگرم و شاخص توده بدنی (۰/۸۲۸±۱۷۵/۷۱) کیلوگرم بر متر مربع بطور دسترس و داوطلبانه به عنوان آزمودنی انتخاب شدند. این آزمودنی ها بر اساس نمره حسی و حرکتی به گروه تمرین BWSTT (۱۰ = N) و گروه تمرین سنتی (۷ = N) تقسیم شدند. آزمودنی ها در یک دوره ۱۲ هفته ای، ۴ جلسه ۶۰ دقیقه ای در هفته شرکت کردند. تمرینات BWST شامل ۱۵ دقیقه گرم کردن روی دوچرخه ثابت و سپس ۴۵ دقیقه تمرین با ۵۰% وزن بدن روی دستگاه نوارگردان و در آخر ۱۰ دقیقه تمرینات سرد کردن بود و در هر هفته ۱۰% به وزن تحمل شده اضافه می شد. تمرینات سنتی شامل یک زمان ۱۵ دقیقه ای گرم کردن روی دوچرخه ثابت و ۴۵ دقیقه تمرینات کششی حس عمقی، انجام حرکات در دامنه حرکتی کامل و ۱۰ دقیقه سرد کردن بود. یافته ها: داده ها نشان داد که تفاوت معنی داری در تغغیرات عملکرد حسی (P=۰/۰۰۲) و حسی (P=۰/۰۰۲)، عملکرد حرکتی (P=۰/۰۰۰)، آزمون شاخص راه رفتن (P=۰/۰۰۲)، آزمون راه رفتن ۶ دقیقه ای (P=۰/۰۰۱) و ۱۰ متر (P=۰/۰۰۱) بین گروه حمایت وزن (BWSTT) و گروه تمرینات سنتی وجود داشت. نتیجه گیری: تمرینات BWSTT در مقایسه با تمرینات سنتی و رایج می تواند در روند بهبود حس و حرکت و نیز کمیت و کیفیت راه رفتن افراد پاراپلژی موثر تر است.

Body weight–supported treadmill training, Sensory and Motor function, Paraplegia, تمرینات با حمایت وزن (BWSTT), عملکرد حسی و حرکتی, پاراپلژی