اثربخشی آموزش بازداری پاسخ بر حافظه فعال دانش آموزان با اختلال نارسایی توجه/بیش فعالی

هدف: پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی آموزش بازداری پاسخ بر حافظه فعال دانش آموزان پسر با اختلال نارسایی توجه/ بیش فعالی انجام شد. روش بررسی: پژوهش حاضر، یک مطالعه شبه آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون و گروه کنترل بود. ۴۰ پسر با اختلال نارسایی توجه/بیش فعالی ۸ تا ۱۰ ساله با روش نمونه گیری در دسترس از مدارس از مدارس شهرستان ورامین و قرچک انتخاب و به طور مساوی در یکی از دو گروه آزمایش و گروه کنترل (هر گروه ۲۰ نفر) جایگزین شدند. گروه آزمایشی، در ۱۰ جلسه آموزش (هفته ای ۲ جلسه؛ هر جلسه ۶۰ دقیقه ) شرکت کردند در حالی که گروه کنترل در این جلسات شرکت نکرد. دانش آموزان با استفاده از آزمون حافظه فعال کورنولدی مورد ارزیابی قرار گرفتند. داده ها با استفاده از تحلیل کوواریانس با به کارگیری نرم افزار SPSS نسخه ۱۶ تحلیل شدند. یافته ها: یافته ها نشان داد که آموزش بازداری پاسخ بر حافظه فعال دانش آموزان با اختلال نارسایی توجه/بیش فعالی اثر مثبت و معناداری داشته است (P<۰/۰۰۱). نتیجه گیری: نتایج حاکی از آن بود که برنامه آموزشی بازداری پاسخ سبب بهبود حافظه فعال دانش آموزان پسر با اختلال نارسایی توجه/بیش فعالی شده است. پیشنهاد می شود که متخصصان با طراحی و اجرای برنامه آموزشی بازداری پاسخ، حافظه فعال دانش آموزان با اختلال نارسایی توجه/بیش فعالی را ارتقاء بخشند.

Keywords:

Response inhibitation , Working memory , Attention deficit/ Hyperactivity disorder , بازداری پاسخ , حافظه فعال , اختلال نارسایی توجه/بیش فعالی