Roshanak Baghaei Roudsari - Department of Orthopedics and Prosthetics, School of Rehabilitation Sciences, University of Social Welfare and Rehabilitation Sciences, Tehran, Iran.
Ali Estaki - Department of Biomedical Engineering and Medical Physics, School of Medicine, Shahid Beheshti University of Medical Sciences, Tehran, Iran.
Gholamreza Aminian - Department of Orthopedics and Prosthetics, School of Rehabilitation Sciences, University of Social Welfare and Rehabilitation Sciences, Tehran, Iran.
Esmail Ebrahimi Takamjani - Department of Physiotherapy, School of Rehabilitation Sciences, Iran University of Medical Sciences, Tehran, Iran.
Mohammad Ebrahim Mousavi - Department of Orthopedics and Prosthetics, School of Rehabilitation Sciences, University of Social Welfare and Rehabilitation Sciences, Tehran, Iran.
Samaneh Hosseinzadeh - Department of Biostatistics and Epidemiology, School of Rehabilitation Sciences, University of Social Welfare and Rehabilitation Sciences, Tehran, Iran.

اهداف استئوآرتریت زانو بیماری رایج، پیشرونده و مزمنی است که تقریبا ۱۳ درصد جمعیت بالای ۶۰ سال را درگیر کرده است. استئوآرتریت با ایجاد بد راستایی در زانو در صفحه فرونتال به دنبال تخریب غضروف مفصلی باعث ناتوانی حرکتی پیشرونده و تغییر در پارامترهای راه رفتن، کاهش عملکرد و کیفیت زندگی بیماران می شود. بریس ها به عنوان یک مداخله مکانیکال، یک درمان موفق برای استئوآرتریت زانو و بد راستایی ناشی از آن هستند. بریس ها با استفاده از مکانیسم سه نقطه فشار باعث ایجاد راستای طبیعی در زانو توسط استرپ های متصل به شل های ران و ساق می شوند که منجر به کاهش بار ایجادشده در قسمت داخلی زانو و اصلاح راستای وارومی می شود. این کار باعث توزیع مناسب نیرو در طی راه رفتن در زانو می شود. اما اعمال نیروی ثابت به صورت سه نقطه فشار بر ساق، ران و مفصل زانوی مبتلا، باعث کاهش زاویه اداکتوری زانو در همه مراحل راه رفتن می شود و این در حالی است که اصلاح زاویه اداکتوری زانو در مبتلایان، فقط در فاصله ۳۰ تا ۶۰ درصد از مرحله استانس راه رفتن که انحراف زانو به اوج می رسد، ضروری به نظر می آید. هدف این مطالعه، طراحی و ساخت مفصل بریس با مکانیسم جدید اصلاح منقطع واروم برای بیماران مبتلا به استئوآرتریت کمپارتمان داخلی زانو و بررسی تاثیر آن بر پارامترهای راه رفتن یک بیمار به عنوان مطالعه اولیه بود. روش بررسی طراحی مفصل جدید بریس زانو بر اساس تبدیل حرکت اکستنشن زانو در انتهای سویینگ در صفحه ساجیتال به حرکت ابداکشن در صفحه فرونتال با کشش قطعه تبدیل کننده بود. راه رفتن فرد شرکت کننده در دو حالت با و بدون بریس ارزیابی شد. متغیرهای سینماتیک شامل زوایای مفصل زانو در صفحات ساجیتال و فرونتال و متغیرهای فضایی زمانی راه رفتن بیمار اندازه گیری و ثبت شدند. یافته ها نتایج کلی عملکرد مفصل جدید بریس روی زانو نشان داد زاویه فلکشن زانو در فاز سویینگ از۴۴/۷۲ درجه به ۴۶/۱۹ درجه در زمان استفاده از بریس افزایش یافت. همچنین زاویه اداکشن زانو در فاز استانس از ۴/۲۵درجه به ۲/۳ درجه کاهش یافت و سرعت راه رفتن بیمار هنگام پوشیدن بریس از۰/۸۸ متر بر ثانیه به ۰/۹۳ متر بر ثانیه افزایش پیدا کرد. از سوی دیگر طول گام از۱/۱۲۵ متر به ۱/۱۴۵ متر در زمان استفاده از بریس افزایش یافت و در صد فاز استانس در زمان استفاده از بریس از ۶۳/۵۳ به ۶۲/۶۸ کاهش پیدا کرد. نتیجه گیری در این مطالعه تک نمونه ای، بریس زانو با مفصل جدید توانست به اصلاح راستای مفصل زانو درصفحه فرونتال و ساجیتال کمک کند و بر پارامترهای راه رفتن بیمار موثر باشد. به نظر می آید در صورت به دست آوردن همین نتایج در یک مطالعه بالینی با مقیاس بزرگ، این بریس می تواند جانشینی مناسب برای روش های تهاجمی و ارتوزهای نامناسب باشد.

Knee osteoarthritis, Knee braces, Gait parameters, Knee adductor angle, Speed, Cadence, Stride Length, Stride Time, Stance phase, استئوآرتریت زانو, بریس زانو, پارامترهای راه رفتن, زاویه اداکشن زانو, زاویه فلکشن زانو, سرعت راه رفتن, تعداد گام در دقیقه, % فاز استانس, طول گام, زمان گام, زمان ایستادن دو پا