Zahra Poursaeid - Department of Speech Therapy, Student Research Committee, School of Rehabilitation, Isfahan University of Medical Sciences, Isfahan, Iran.
Mohaddeseh Mohsenpour - Nursing and Midwifery Care Research Center, Mashhad University of Medical Sciences, Mashhad, Iran.
Leila Ghasisin - Department of Speech Therapy, School of Rehabilitation, Isfahan University of Medical Sciences, Isfahan, Iran.

هدف زبان پریشی نوعی اختلال اکتسابی زبان است که می تواند کلیه بازنمایی های زبان (درک، بیان، خواندن و نوشتن) را تحت تاثیر قرار دهد. این اختلال، یک ناتوانی ارتباطی است که دارای اثرات طولانی مدت بر ابعاد مختلف زندگی افراد دارای زبان پریشی می باشد. شایع ترین علت زبان پریشی، سکته مغزی است. باتوجه به این که شیوع این اختلال در کشور ایران در حال افزایش است، شایسته است که کیفیت خدمات ارائه شده به این افراد را بهبود ببخشیم. برای رسیدن به این هدف لازم است که از وضعیت فعلی خدمات آگاه باشیم. شواهد نشان می دهند عوامل موثر بر ارائه خدمات گفتاردرمانی به افراد دارای زبان پریشی در کشورهای مختلف متفاوت است. بنابراین هدف از انجام این مطالعه این بود که موانع و تسهیل کننده های دریافت خدمات گفتاردرمانی از دیدگاه خانواده های این بیماران در کشور ایران مشخص شود. روش بررسی مطالعه حاضر به صورت کیفی و با رویکرد تحلیل محتوا انجام شد. در این مطالعه با ۱۲ نفر از خانواده های افراد دارای زبان پریشی، مصاحبه های فردی، نیمه ساختارمند و با سوالات باز انجام شد. این افراد با روش نمونه گیری مبتنی بر هدف برای شرکت در مطالعه انتخاب شدند. مصاحبه ها به صورت تماس صوتی از طریق واتساپ و یا تماس تلفنی اجرا شد. تجزیه و تحلیل داده ها با روش برنارد صورت گرفت. مدت مصاحبه با خانواده ها، به طور میانگین ۲۵ دقیقه بود. یافته ها موانع دریافت خدمات گفتاردرمانی از دیدگاه خانواده های دارای زبان پریشی، در ۵ طبقه و ۱۲ زیرطبقه و تسهیل کننده های دریافت خدمات در ۵ طبقه و ۱۳ زیرطبقه قرار گرفت. بین موانع و تسهیل کننده های شناسایی شده هم پوشانی وجود داشت. بنابراین عنوان های طبقه ها با هم یکسان و عبارت بودند از: عوامل موثر بر حضور مراجع در جلسات گفتاردرمانی، عوامل مربوط به بیمار، عوامل مربوط به محل درمان، عوامل مربوط به خانواده و عوامل مربوط به گفتاردرمانگر. همه شرکت کنندگان به مانع و تسهیل کننده ای مربوط به طبقه عوامل موثر بر حضور مراجع در جلسات گفتاردرمانی اشاره کردند. همچنین همه آن ها مانعی مربوط به بیمار و تسهیل کننده ای مربوط به خانواده را هم در دریافت خدمات گفتاردرمانی موثر دانستند. نتیجه گیری با بررسی عوامل استخراج شده از صحبت های مصاحبه شوندگان، می توان با کمک افرادی که در این مسیر کمک کننده هستند، برای کاهش موانع و تقویت تسهیل کننده ها برنامه ریزی های لازم را انجام داد. بیشتر شرکت کنندگان، شدت بالای آسیب را مانع از دریافت درمان دانستند. همه آن ها اتفاق نظر داشتند که وجود یک منبع جهت اطلاع از خدمات گفتاردرمانی، دریافت این خدمات را تسهیل کرده است. با در نظر گرفتن موانع و تسهیل کننده ها افراد دارای زبان پریشی و خانواده های آن ها می توانند درمان مناسب تری را متناسب با شرایط خود دریافت کنند و کیفیت زندگی آن ها افزایش پیدا خواهدکرد.

Aphasia, Speech therapy, Iran, Family, Qualitative research, زبان پریشی, گفتاردرمانی, ایران, خانواده , تحقیق کیفی