Azade Riyahi - Department of Occupational Therapy, School of Rehabilitation Sciences, Iran University of Medical Sciences, Tehran, Iran.
Zahra Nobakht - Department of Occupational Therapy, Pediatric Neurorehabilitation Research Center, University of Social Welfare and Rehabilitation Sciences, Tehran, Iran.
Farin Soleimani - Pediatric Neurorehabilitation Research Center, University of Social Welfare and Rehabilitation Sciences, Tehran, Iran.
Nahid Rahmani - Department of Physiotherapy, Pediatric Neurorehabilitation Research Center, University of Social Welfare and Rehabilitation Sciences, Tehran, Iran.
Firoozeh Sajedi - Pediatric Neurorehabilitation Research Center, University of Social Welfare and Rehabilitation Sciences, Tehran, Iran.

هدف: فلج مغزی گروهی از اختلالات پاسچر و حرکت است که باعث محدودیت حرکتی می شود و به یک اختلال غیر پیش رونده در مغز در حال رشد مربوط است. طبقه بندی بین المللی عملکرد ناتوانی و سلامت، بر توانایی های عملکردی معمول کودک تاکید می کند. ابزارهایی برای طبقه بندی، توصیف و ارزیابی نحوه عملکرد کودک در فعالیت های روزانه، مانند راه رفتن، دستکاری اشیا و ارتباطات روزمره ایجاد شده است در مطالعه حاضر هدف، بررسی ارتباط بین سیستم های طبقه بندی (عملکرد حرکتی درشت، توانایی دستی، عملکرد ارتباطی و توانایی خوردن و آشامیدن) در کودکان با فلج مغزی است. روش بررسی: این مطالعه به روش همبستگی مقطعی از نوع توصیفی تحلیلی اجرا شد. کودکان با فلج مغزی ۱۲ تا ۱۴۴ ماه مراجعه کننده به کلینیک ها و مراکز توان بخشی دولتی و خصوصی در سال ۱۳۹۸ در سطح شهر تهران و اراک به صورت در دسترس وارد مطالعه شدند. پس از تکمیل پرسش نامه اطلاعات جمعیت شناختی توسط مراقب اصلی کودک، سیستم طبقه بندی عملکرد حرکتی درشت، توانایی دستی، ارتباطی و توانایی خوردن و آشامیدن توسط درمانگر کودک با فلج مغزی تکمیل شد. یافته ها: در مطالعه حاضر ۱۵۴ شرکت کننده با میانگین سنی ۴۹/۴۵ ماه با انحراف معیار۳۲/۲۲ حضور داشتند. از این تعداد ۸۷ نفر (۵۶/۵ درصد) پسر و ۶۷ نفر (۴۳/۵ درصد) دختر بودند. ازنظر سیستم طبقه بندی عملکرد حرکتی درشت، توزیع بیشترین درصد در سطح ΙΙ و IV به ترتیب ۳۱/۲ و ۲۶ بود. به عبارتی بیش از ۵۷ درصد کودکان در این ۲ سطح توزیع شده بودند. ازنظر سیستم طبقه بندی توانایی دستی، توزیع بیشترین درصد در سطح ΙΙ، ΙΙΙ و IV به ترتیب ۲۸/۶، ۲۲/۱و ۲۰/۸ بود. به عبارتی بیش از ۷۰ درصد کودکان در این ۳ سطح توزیع شده بودند. ازنظر سیستم طبقه بندی توانایی خوردن و آشامیدن تقریبا توزیع تمامی سطوح برابر بود به جز سطح V با ۴/۳ درصد کمترین درصد را داشت. ازنظر سیستم طبقه بندی عملکرد ارتباطی توزیع بیشترین درصد در سطح V و IV به طور یکسان ۲۳/۵ درصد بود. در بررسی ارتباط بین سیستم های عملکردی با هم در تمامی موارد ارتباط معناداری مشاهده شد. (سیستم طبقه بندی توانایی دستی و سیستم طبقه بندی عملکرد حرکتی درشت  r=۰/۶۷۲، سیستم طبقه بندی عملکرد ارتباطی و سیستم طبقه بندی عملکرد حرکتی درشت  r=۰/۵۸۱، سیستم طبقه بندی توانایی خوردن و آشامیدن و سیستم طبقه بندی عملکرد حرکتی درشت r=۰/۵۹۳، سیستم طبقه بندی عملکرد ارتباطی و سیستم طبقه بندی توانایی دستی  r=۰/۵۵۵، سیستم طبقه بندی توانایی خوردن و آشامیدن و سیستم طبقه بندی توانایی دستی  r=۰/۶۴۴، سیستم طبقه بندی توانایی خوردن و آشامیدن و سیستم طبقه بندی عملکرد ارتباطی  r=۰/۵۴۷) (P<۰/۰۱). نتیجه گیری: به نظر می رسد کودکانی که محدودیت عملکرد حرکتی بیشتری دارند در دیگر سیستم های طبقه بندی عملکرد نیز محدودیت بیشتری را نشان می دهند. البته تعداد مطالعات در این زمینه محدود و نیازمند بررسی بیشتری است.

Functional classification systems, Children, Cerebral palsy, Relationship, سیستم های طبقه بندی عملکرد, کودکان, فلج مغزی, رابطه