Vahid Razzaghi - Department of Social Work, Faculty of Social Health, University of Social Welfare and Rehabilitation Sciences, Tehran, Iran.
Leila Ostadhashemi - Department of Social Work, Faculty of Social Health, University of Social Welfare and Rehabilitation Sciences, Tehran, Iran.
Maliheh Arshi - Department of Social Work, Faculty of Social Health, University of Social Welfare and Rehabilitation Sciences, Tehran, Iran.
Mohammad Sabzi Khoshnami - Department of Social Work, Faculty of Social Health, University of Social Welfare and Rehabilitation Sciences, Tehran, Iran.

اهداف: زندگی بعد از بروز اتفاقات ناگوار، نظیر ضایعه نخاعی دستخوش تغییرات می شود و افراد با معلولیت ضایعه نخاعی برای حضور در جامعه به عنوان یک شهروند با موانع و چالش های مختلفی مواجه اند. هدف این مطالعه واکاوی موانع و تسهیل کننده های ادغام اجتماعی توان خواهان ضایعه نخاعی در بیمارستان توان بخشی رفیده است. روش بررسی: این پژوهش با استفاده از تحلیل محتوای قراردادی گرانهایم و لیندمن (۲۰۰۴) انجام شد. مشارکت کنندگان ۱۳ نفر از بیماران دارای معلولیت ضایعه نخاعی، ۴ نفر از مراقبین خانوادگی و ۵ نفر از ارائه دهندگان خدمات توان بخشی به این بیماران در بیمارستان توان بخشی رفیده بودند که به شیوه نمونه گیری هدفمند انتخاب شدند. نمونه گیری تا زمان رسیدن به اشباع داده ها، ادامه یافت. داده ها با استفاده از مصاحبه عمیق نیمه ساختاریافته جمع آوری و تحلیل شد. برای بررسی استحکام داده ها از ۴ معیار مقبولیت، قابلیت اطمینان، قابلیت انتقال و قابلیت تایید پیشنهادی گوبا و لینکن استفاده شد. یافته ها: تسهیل کننده های ادغام اجتماعی افراد ضایعه نخاعی در ۳ طبقه اصلی «حمایت اجتماعی»، «مشارکت اجتماعی» ،«باورهای فردی» و ۸ زیر طبقه مرتبط با آن ها شناسایی شد. موانع ادغام اجتماعی استخراج شده بر مبنای تجربیات مشارکت کنندگان در این مطالعه نیز در ۳ طبقه اصلی «موانع محیطی و ساختاری»، «موانع جسمی و حرکتی» و «موانع زمینه ای» و ۶ زیر طبقه مرتبط قرار گرفتند. نتیجه گیری: بر اساس یافته های این مطالعه، بیماران ضایعه نخاعی برای بازگشت به جامعه با بازدارنده های متعددی مواجه هستند و از سوی دیگر موارد کمک کننده ای در سطوح مختلف فردی، خانوادگی و اجتماعی وجود دارد که موجب تسهیل فرایند ادغام اجتماعی آن ها می شود. شناخت این عوامل که برگرفته از تجارب عمیق افراد دارای معلولیت ضایعه نخاعی، مراقبین خانوادگی و ارائه دهندگان خدمات توانبخشی است، می تواند برای بیماران، خانواده ها، متخصصین و سیاست گذاران کاربرد زیادی داشته باشد تا با برنامه ریزی، طراحی و اجرای مداخلات مرتبط در راستای کاهش موانع و تقویت تسهیل کننده ها در مسیر ادغام اجتماعی گروه هدف گام بردارند.

Qualitative study, Social Integration, Facilitators, Barriers, Spinal cord injury, مطالعه کیفی, ادغام اجتماعی, تسهیل کننده ها, موانع, ضایعه نخاعی