Mehdi Hassan Abadi - Departmant of Orthotics and Prosthetics, School of Rehabilitation Sciences, Iran University of Medical Sciences, Tehran, Iran.
Behnam Hajiaghaee - Departmant of Orthotics and Prosthetics, School of Rehabilitation Sciences, Iran University of Medical Sciences, Tehran, Iran. ۲. Department of Neuroscience, School of Advanced Technologies in Medicine, Tehran University of Medical Sciences, Tehran, Iran.
Hasan Saeedi - Departmant of Orthotics and Prosthetics, School of Rehabilitation Sciences, Iran University of Medical Sciences, Tehran, Iran.
Naser Amini - Department of Neuroscience, School of Advanced Technologies in Medicine, Tehran University of Medical Sciences, Tehran, Iran.

هدف عدم تقارن در تحمل وزن یکی از علت های اصلی ایجاد اختلال در حفظ تعادل بیماران همی پارزی است که می تواند ایستادن و راه رفتن این بیماران را با مشکل مواجه کند. این مطالعه با هدف بررسی تاثیر آنی کفی دارای بافت برجسته به صورت یک طرفه بر تقارن تحمل وزن در حالت ایستاده و راه رفتن افراد سکته مغزی مزمن انجام شد. روش بررسی در این مطالعه شبه تجربی، ۱۶ بیمار همی پارزی با میانگین سنی ۹۴/۶±۱۲/۵۲ سال و متوسط زمان گذشته از ضایعه ۴/۱۶±۱۲/۳۳ ماه با معیارهای گذشت حداقل ۶ ماه از ضایعه، تجربه اولین سکته مغزی براساس تشخیص پزشک، توانایی راه رفتن حداقل ۱۰ متر و ایستادن حداقل ۳۰ ثانیه بدون وسیله کمکی، اسپاستی سیتی کمتر از ۲ براساس معیار آشورث تصحیح شده در اندام تحتانی و همچنین نداشتن هیچ گونه مشکل ارتوپدی و نورولوژیکی دیگر، به صورت غیراحتمالی ساده انتخاب شدند. شاخص تقارن در حالت ایستاده (با استفاده از دو ترازو مشابه)، قرینگی طول گام، طول گام و سرعت راه رفتن (با استفاده از دستگاه بالانس مستر نوروکام) در ۳ حالت بدون کفی، کفی دارای بافت برجسته با سختی ۸۰ و کفی دارای بافت برجسته با سختی ۶۰ محاسبه شد. یافته ها در این مطالعه برای مقایسه سه حالت آزمون از آزمون آماری تحلیل واریانس در تکرار مشاهدات و برای مقایسه دو به دو از آزمون بونفرونی استفاده شد. قرینگی طول گام تفاوت معنی داری بین حالت بدون کفی و حالت استفاده از کفی دارای بافت برجسته با سختی ۸۰ (۰۰۴/۰=P) و همچنین استفاده از کفی دارای بافت برجسته با سختی ۸۰ در مقایسه با کفی دارای بافت برجسته با سختی ۶۰ (۰۱۱/۰=P) نشان داد. باوجوداین، در حالت استفاده از کفی دارای بافت برجسته با سختی ۶۰ در مقایسه با حالت بدون کفی، تفاوت معنی داری مشاهده نشد (۳۲۵/۰=P). نتایج شاخص تقارن مانند قرینگی گام بود. بین نتایج حالت بدون کفی در مقایسه با استفاده از کفی دارای بافت برجسته با سختی۸۰ (۰۲۲/۰=P) و بین نتایج دو نوع کفی (۰۱۹/۰=P) تفاوت معنی دار بود، اما در استفاده از کفی دارای بافت برجسته با سختی ۶۰ نسبت به حالت بدون کفی با وجود بهبود قرینگی طول گام، نتایج معنی دار نشد (۳۲۵/۰=P). سرعت راه رفتن و طول گام در هنگام استفاده از هیچ یک از کفی ها به طور معنی دار بهبود نیافت. نتیجه گیری مطالعه حاضر نشان داد که استفاده اجباری از اندام سمت مبتلا قادر است با غلبه بر پدیده عدم استفاده آموخته شده و اصلاح عارضه نقص در ارسال پیام های حسی به مراکز کنترل کننده حرکت، باعث بهبود تقارن تحمل وزن در حالت ایستاده و راه رفتن بیماران سکته مغزی مزمن شود. براساس نتایج این مطالعه، استفاده از کفی دارای بافت برجسته با سختی ۸۰ به صورت یک طرفه تقارن تحمل وزن در حالت ایستاده و قرینگی طول گام در افراد همی پارزی را بهبود می بخشد، ولی بر سرعت راه رفتن و طول گام این افراد تاثیری ندارد. کفی دارای بافت برجسته با سختی ۶۰ هیچ یک از متغیر آزمون را به صورت معناداری بهبود نبخشید. برهمین اساس، از این نوع کفی ها می توان در تمرینات تعادلی و راه رفتن افراد همی پارزی استفاده کرد.

Stroke, Insole, Textured insole, Weight bearing, Gait, سکته مغزی, کفی, کفی دارای بافت برجسته, شاخص تقارن, راه رفتن