بررسی تاثیر نقطه ماشه ای فعال عضله تراپزیوس فوقانی روی فعالیت الکترومیوگرافی و حداکثر نیروی این عضله حین انجام اسکاپشن در دو گروه با و بدون نقطه ماشه ای

هدف: نقاط ماشه ای می توانند منشا اصلی دردهای تیرکشنده به مناطق اطراف خود باشند. نقاط ماشه ای مایوفاشیال پدیده الکتروفیزیولوژیکال هستند که می توانند در عملکرد نرمال عضله تداخل ایجاد کنند. هنوز هیچ مطالعه ای تاثیرات نقاط ماشه ای فعال را بر الگوی حرکت شانه بررسی نکرده است. مطالعات اخیر، تنها درباره افراد سالم انجام گرفته است. این الگوها می تواند عامل تعیین کننده ای در بروز صدمات آینده و منشا بروز یا تشدید درد های گردنی شانه ای باشد. هدف این تحقیق بررسی میزان فعالیت و زمان تاخیر وارد عمل شدن عضله تراپزیوس فوقانی در حضور نقطه ماشه ای فعال، هنگام بالا بردن دست در صفحه کتف (اسکپشن) بود.  روش بررسی: در یک مطالعه مقایسه ای موردی شاهدی در بهار سال ۱۳۹۱، ۱۷ زن مبتلا به نقطه ماشه ای فعال عضله تراپزیوس فوقانی با محدوده سنی ۲۶/۷۶ سال و ۱۷ زن سالم با محدوده سنی ۲۶/۱۸ سال، در آزمایشگاه بیومکانیک دانشگاه علوم بهزیستی و توان بخشی شرکت داشتند. با استفاده از دستگاه الکترومیوگرافی سطحی، میزان فعالیت و زمان شروع فعالیت عضله تراپزیوس فوقانی هنگام حرکت اسکاپشن ثبت و تحلیل شد. یافته ها: زمان وارد عمل شدن عضله تراپزیوس فوقانی نسبت به شروع حرکت، در گروه بیمار نسبت به گروه سالم به صورت معناداری با تاخیر همراه بود (۰/۰۴=P). مقایسه میزان حداکثر آمپلی تود در افراد مبتلا به نقطه ماشه ای درمقایسه با افراد سالم هنگام حداکثر انقباض ارادی ایزومتریک اسکپشن ۹۰ درجه، در عضله تراپزیوس فوقانی، اختلاف معنادار آماری را به صورت کاهش میزان فعالیت در گروه بیمار نشان داد (۰/۰۱=P). نتیجه گیری: در حضور نقطه ماشه ای، الگوی فعالیت عضلات، دستخوش تغییرات می شود؛ به طوری که نقاط ماشه ای با تغییر زمان بندی، به الگوی غیرطبیعی حرکت کمربند شانه ای منجر می شوند. این یافته ها می تواند در پیشگیری و درمان اختلالات شانه استفاده گردد.

Keywords:

Upper trapezius muscle , Active trigger point , Surface electromyography , Muscle activation , عضله تراپزیوس فوقانی , نقطه ماشه ای فعال , الکترومیوگرافی سطحی , فعالیت عضلانی