مدل قابل تعمیم در بهره برداری از سرریزهای دریچه دار برای کنترل سیلاب

سدها جزء مهمترین سازه های هیدرولیکی هستند که معمولا به صورت چند منظوره ساخته می شوند. اغلب کنترل سیلاب یکی از اهداف مهم آنها می باشد که برای این منظور قسمتی از حجم مخزن برای این منظور در نظر گرفته می شود. بهره برداری از دریچه ها در سرریز های دریچه دار از جمله چالشهای مدیریت بهره برداری از مخازن است. کنترل و استهلاک سیلاب در مخازن سدها از یک طرف و توجه به ایمنی سد از طرف دیگر اهمیت این چالش را دو چندان می کند. در این کار تحقیقاتی مدلی تهیه و ارایه شده است که به بهره بردار اجازه می دهدتا با اطلاع از وقوع و یا عدم وقوع پیک هیدروگراف و مقایسه تراز مخزن با ترازهای از پیش محاسبه شده توسط مدل ، تصمیم مناسب را برای میزان رهاسازی سیلاب از دریچه ها اتخاذ نماید. از ویژگیهای مثبت مدل عدم نیاز به پیش بینی کامل هیدروگراف سیل است . این ویژگی دامنه کاربری مدل پیشنهادی را بسیار وسیع و عملیاتی می کند. در کاربرد مدل در حوزه سد کرخه و کارون ، 3 دبی تخلیه مبنا تعریف شده است که به ترتیب با دبی ایمن ، دبی با خسارت کم و دبی با خسارت قابل قبول معرفی شده اند. ترازهای مبنای متناظر با این 3 دبی توسط مدل محاسبه و مناسبترین دستورالعمل بهره برداری صادر و نتایج ارایه و تحلیل شده است.

Keywords:

مدلسازی , کنترل سیلاب , عملکرد دریچه , منحنی فرمان