بررسی پایگاه های داده های ژئوفیزیک زمینی در کشورهای پیشرفته و ارائه یک الگوی عملی مناسب جهت ایجاد پایگاه مزبور در کشور

در عصر فناوری ارتباطات و اطلاعات بهره گیری از اطلاعات موجود و تلاش برای گردآوری اطلاعات در حال تولید جهت توسعه امری اجتناب ناپذیر است. علوم زمین هم از این قاعده مستثنی نیست. از شاخه های کاربردی و مهم علوم زمین، ژئوفیزیک زمینی است. اگرچه سابقه به کارگیری این علم در کشور ما نسبتا طولانی است اما متاسفانه این داده ها متمرکز نیست و تعدد مراکز تولید این اطلاعات و ختی ناشناخته بودن برخی از آنها نیزمسئله مهمی است. تهیه پایگاه داده های ژئوفیزیک زمینی ایران، با توجه به ضرورت آن، اجتناب ناذیر است و مطالعه پایگاه های کشورهای پیشگام دنیا نیز برای انجام این مهم ضروری است. بررسی پایگاه های اطلاعات ژئوفیزیک زمینی درکشورهای پیشگاه نشان میدهد که این پایگاهها معمولا توسط یک موسسه یا سازمان و به صورت منسجم ایجاد نشده اند، بلکه به صورت بانکهای داده های ژئوفیزیک محدود و مختص روشهای ژئوفیزیک خاصی تهیه شده اند که دلیل این امر به وسعت و حجم زیاد اطلاعات ژئوفیزیک و تنوع آنها و همچنین اهمیت بیشتر برخی از روشهای ژئوفیزیک یمربوط می شود. تنوع و اختلاف استراتژی در نحوه گرداوری اطلاعات ژئوفیزیکی و تمایز و متفاوت بودن اهمیت آنها در کشورهای مختلف و موجب می گردد تا تدوین یک سیاست کلی و جامع در مورد ایجاد پایگاه داده های ژئوفیزیک زمینی در کشور آسان نباشد. با این حال با توجه به کمتر و بدون حجم اطلاعات ژئوفیزیک زمینی در کشور ما نسبت به کشورهای پیشگام، ایجاد چنین پایگاهی ، هرچند با مرارت زیاد، کاملاً امکان پذیر است. با توجه به مشکلات موجود در این راه، سیاست گذاری پایگاه متناسب با شرایط فعلی کشور باید مشخص گردد. در این مقاله، هدف بررسی پایگاه های داده های ژدوفیزیک زمینی کشورهای پیشگام و شناخت قابلیتها و درک کاستیهای این پایگاه ها به منظور طراحی بهینه پایگاه مشابه در کشور است.