زهره اطهری - دانشجوی کارشناسی ارشد، روان شناسی تربیتی، دانشگاه یزد، یزد، ایران
کاظم برزگر بفرویی - دانشیار، روان شناسی تربیتی، دانشگاه یزد، یزد، ایران
مریم زارع - استادیار، روان شناسی تربیتی، دانشگاه یزد، یزد، ایران

یکی از چالش هایی که بیشتر دانشجویان با آن روبه رو هستند، اهمال کاری تحصیلی به معنای تاخیر در انجام امور است.از آنجایی که اهمال کاری تحصیلی می تواند بر جنبه های مختلف زندگی دانشجویان تاثیرگذار باشد، با شناسایی عوامل مرتبط، می توان گامی در جهت کاهش و یا رفع آن برداشت؛ بنابراین مطالعه حاضر با هدف تعیین نقش شفقت به خود در اهمال کاری تحصیلی با واسطه گری اجتناب تجربه ای در دانشجویان دانشگاه یزد انجام شده است. طرح پژوهش در این مطالعه، توصیفی- همبستگی بود. شرکت کنندگان این پژوهش شامل ۳۷۵ نفر (۲۰۸ دختر و ۱۶۷ پسر) از دانشجویان کارشناسی دانشگاه یزد در سال تحصیلی ۹۸-۱۳۹۷بودند که بر اساس روش نمونه گیری خوشه ای تصادفی انتخاب شدند. به منظور جمع آوری داده های پژوهش، از پرسش نامه اهمال کاری تحصیلی سولومون و راثبلوم (۱۹۸۴)، پرسش نامهشفقت به خود نف (۲۰۰۳) و پرسش نامه پذیرش و عمل بوند و همکاران (۲۰۱۱) استفاده شد. تجزیه و تحلیل داده ها با روش همبستگی مبتنی بر رویکرد مدل یابی معادلات ساختاری با استفاده از نرم افزار AMOS ویرایش ۲۴ انجام گرفت. نتایج نشان داد که شفقت به خود به صورت مستقیم، منفی و معنادار اجتناب تجربه ای (۶۹/۰- = β) و اهمال کاری تحصیلی (۳۳/۰- = β) را پیش بینی می کند. اجتناب تجربه ای نیز به صورت مستقیم، مثبت و معنادار اهمال کاری تحصیلی (۲۴/۰= β) را پیش بینی می کند. در نهایت نتایج نشان داد اجتناب تجربه ای در رابطه بین شفقت به خود و اهمال کاری تحصیلی دارای نقش واسطه ای است؛ بنابراین می توان نتیجه گرفت که با افزایش شفقت به خود و انعطاف پذیری روان شناختی (کاهش اجتناب تجربه ای) می توان تا حدودی اهمال کاری تحصیلی دانشجویان را کاهش داد.

اهمال کاری تحصیلی, شفقت به خود, اجتناب تجربه ای, دانشجو