برزو امیرپور - استادیار، دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی، دانشگاه پیام نور، تهران، ایران
مرضیه مشعل پور - استادیار، دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی، دانشگاه پیام نور، تهران، ایران
علیرضا کرمی - دانش آموخته کارشناسی ارشد، دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی، دانشگاه پیام نور، تهران، ایران

هدف از اجرای پژوهش حاضر بررسی روابط ساختاری بین سبک های والدگری و خوش بینی تحصیلی با نقش میانجی کمال گرایی مثبت والدین بود. طرح پژوهش، توصیفی-همبستگی و جامعه آماری شامل کلیه دانشآموزان دختر و پسر مقطع متوسطه دوم شهر خرم آباد در سال تحصیلی۱۴۰۰ که شامل ۱۹۵۰۰دانش آموز بودند. به روش نمونهگیری تصادفی نسبی طبقهای و بر اساس جدول کرجسی-مورگان ۳۷۷ نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزار پژوهش شامل پرسش نامه کمال گرایی مثبت و منفی (تری شورت و همکاران، ۱۹۹۵)، سبکهای والدگری آلاباما نسخه کودک (سامانی، ۱۳۹۰) و خوش بینی تحصیلی (اسچنن-موران و همکاران، ۲۰۱۳) بود. تحلیل دادههای پژوهش با استفاده از روشهای آمار توصیفی، ضریب همبستگی پیرسون، رگرسیون چندمتغیره و مدل یابی معادلات ساختاری با نرمافزارهای SPSS-۲۷ و AMOS-۲۴ انجام شد. بر اساس یافته های این مطالعه، مدل پیشنهادی جهت بررسی روابط علی بین متغیرهای پژوهش، از برازش قابل قبولی برخوردار بود. نتایج پژوهش نشان داد که سبکهای والدگری به صورت مستقیم و غیرمستقیم از طریق کمال گرایی مثبت والدین با خوش بینی تحصیلی رابطه دارد (۰۵/۰>P). همچنین نتایج نشان داد که سبک های والدگری تاثیر مثبت و معناداری بر خوش بینی تحصیلی و کمال گرایی مثبت دانش آموزان داشته است (۰۵/۰>P). تاثیر کمال گرایی مثبت بر خوش بینی تحصیلی دانش آموزان نیز تایید شد (۰۵/۰>P). با توجه یافته های این پژوهش می توان نتیجه گرفت که مدل روابط ساختاری بین سبک های والدگری و خوش بینی تحصیلی با نقش میانجی کمال گرایی مثبت والدین از برازش مطلوبی برخوردار است.

کمال گرایی, سبک های والدگری, خوش بینی تحصیلی, دانش آموزان