زینب خزایی - دانشجوی دکتری مهندسی منابع طبیعی، گروه جنگل، دانشگاه علوم و تحقیقات، تهران، رئیس اداره امور اراضی، نورآباد لرستان

در همه جوامع، تامین امنیت غذایی مردم و حفظ سلامت جامعه در بلند مدت مستلزم تامین شرایط لازم برای حفظ و پاسداشت اراضی موجود برای استفاده مستمر و موثر از آنها است. از این رو بهره برداری بهینه و حفاظت از اراضی به ویژه اراضی کشاورزی به عنوان منابع پایه تامین غذا و تضمین کننده تداوم حیات بشری، یکی از ماموریت های مهم حکومت ها و مردمان هر جامعه است.در این پیوند ساماندهی، مدیریت و حفاظت از اراضی کشور و اجرای قوانین و مقررات مربوط به مالکیت و بهرهبرداری از زمین در کشور طی دهه های اخیر با چالش های پیچیده و متعددی مواجه بوده است. با توجه به اهمیت این مساله، رفع چالش های موجود و تحقق اهداف کلان حاکمیت در حوزه مدیریت زمین در کشور، مستلزم دانش جامع دست اندرکاران درباره قوانین و مقررات این حوزه می باشد. قانون حفظ کاربری اراضی زراعی و باغی مصوب سال ۱۳۷۴ و اصلاحی سال ۱۳۸۵ اصلی ترین قانون و سند بالادستی سازمان امور اراضی کشور و وزارت جهاد کشاورزی برای حفاظت از کاربری اراضی کشاورزی و صیانت از عرصه های زراعی و باغ های کشور است.اما اجرای این قانون همواره برای متولیان حوزه حفاظت با چالشهای متعددی از جمله تجهیز نبودن سازمانها به ماشین آلات سنگین و عدم پوشش امنیتی برای کارکنان امور اراضی همراه بوده و از طرفی پاره ای مسائل موجب افزایش تغییر کاربری غیر مجاز در دهه های اخیر گردیده که مدیریت بهینه آب و خاک، رونق اقتصادی بخش کشاورزی، بازنگری بموقع طرح هادی روستاها می تواند مانع تغییرکاربری و کاهش تخلفات تغییر کاربری اراضی زراعی و باغی گردد.

تخلفات تغییر کاربری، چالشهای امور اراضی، اراضی زراعی و باغی، راهکار