محمود محمدیان - عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی مازندران،مرکز تحقیقات علوم بهداشت
لیلا سجودی - کارشناس بهداشت حرفه ای دانشگاه علوم پزشکی مازندران

ذرات معلق هوابرد شهری شامل تعدادزیادی ازمواد ژنوتوکسیک می باشد که قادر است ازطریق استنشاق هم داخل ساختمان و هم بیرون ازساختمان به انسان ها صدمه بزند ذرات قابل استنشاق PM2.5 بخشی ازذرات معلق درهوا است که قطری کمتر از2/5 میکرون دارند و به همین دلیل میتوانند به اعماق ریه ها نفوذ کند این ذرات ازمنابع مختلفی مانند اگزوز خودروها فرایند احتراق صنعتی و یا از تبدیل ثانویه الاینده ها ی گازی تولید میشوند این ذرات PM الوده کننده هوای محیط زیست هستند و استنشاق آنها باعث اثرات مضربهداشتی و خسارت به انسان ها میشود مطالعات اپیدمیولوژیکی زیادی رابطه بین غلظت ذرات قابل استنشاق با قطر کمتر از2/5 و 10میکرون درمحیط PM2.5 وPM10 و تغییرات مرگ و میر روزانه و درصد بیماران را به اثبات رسانده اند سازمان بهداشت جهانی گزارش کرده است که مرگ و میر ناشی ازالودگی هوا به ذرات معادل 6درصد از کل مرگ و میرها است که درحدود نیمی از آن ناشی از الودگی هوای ناشی ازوسایل نقلیه است