سعید بازگیر - استادیار گروه جغرافیای طبیعی، دانشکده جغرافیا، دانشگاه تهران، تهران، ایران
عبدالجبار پزاوه - استادیار گروه جغرافیای طبیعی، دانشکده جغرافیا، دانشگاه تهران، تهران، ایران
حسین محمدی - استاد گروه جغرافیای طبیعی، دانشکده جغرافیا، دانشگاه تهران، تهران، ایران

استان سیستان و بلوچستان به دلیل قرار گرفتن در عرض های پایین جغرافیایی و هم مرز با آبهای گرم اقیانوس هند می تواند برایکشت موز مساعد باشد. بنابراین ضرورت دارد که اقلیم استان سیستان و بلوچستان برای پتانسیل سنجی کشت موز مورد بررسیقرار گیرد. هدف اصلی این پژوهش شناسایی توان اقلیمی مناطق استان سیستان و بلوچستان برای کشت درخت موز با استفاده ازمدل بولین است. از داده های دمای کمینه، دمای بیشینه، میانگین دما، بارش سالانه، میانگین رطوبت نسبی، میانگین سرعت باد وساعات آفتابی و لایه ارتفاع و خاک استفاده و با روش منطق بولین مناطق مناسب کشت درخت موز شناسایی شدند. نتایج پژوهشنشان داد مناطق مناسب برای کشت موز که دارای ارزش وزنی ۱ هستند ۸/۵ درصد مساحت (تقریبا ۱۴۹۸۶/۴ کیلومتر مربع) و مناطق نامناسب که دارای ارزش وزنی ۰ هستند ۹۱/۵ درصد مساحت استان (۱۶۱۶۳۵/۶ کیلومتر مربع) را پوشش داده اند. همچنیننتایج نشان میدهد بیشتر نواحی جنوب استان در پهنه مناسب قرار گرفته که از عمده دلایل آن میتوان به عواملی همچون ارتفاعکم (کمتر از ۶۰۰ متر)، کمینه دمای بالا (بیشتر از ۱۶ درجه سلسیوس)، رطوبت نسبی بالا ( ۴۰ درصد و بیشتر)، بارش بیشتر وخاک مناسب اشاره کرد که با شرایط کشت موز سازگار است.

توان سنجی اقلیمی، درخت موز، استان سیستان و بلوچستان