بررسی تغییرات میزان فاکتورهای پلاسمایی در ماهی صبیتیSparidentex hasta بر اثر تغییرات شوری محیطی
عنوان مقاله: بررسی تغییرات میزان فاکتورهای پلاسمایی در ماهی صبیتیSparidentex hasta بر اثر تغییرات شوری محیطی
شناسه ملی مقاله: JR_EAB-3-1_007
منتشر شده در در سال 1393
شناسه ملی مقاله: JR_EAB-3-1_007
منتشر شده در در سال 1393
مشخصات نویسندگان مقاله:
آسیه میرعالی - دانشجوی کارشناسی ارشد، گروه زیست شناسی دریا، دانشکده علوم دریایی و اقیانوسی، دانشگاه علوم و فنون دریایی خرمشهر
عبدالعلی موحدی نیا* - استادیار، گروه زیست شناسی دریا، دانشکده علوم دریایی و اقیانوسی، دانشگاه علوم و فنون دریایی خرمشهر
رحیم عبدی - استادیار، گروه زیست شناسی دریا، دانشکده علوم دریایی و اقیانوسی، دانشگاه علوم و فنون دریایی خرمشهر
امیر پرویز سلاطی - استادیار، گروه شیلات، دانشکده منابع طبیعی دریا، دانشگاه علوم و فنون دریایی خرمشهر
خلاصه مقاله:
آسیه میرعالی - دانشجوی کارشناسی ارشد، گروه زیست شناسی دریا، دانشکده علوم دریایی و اقیانوسی، دانشگاه علوم و فنون دریایی خرمشهر
عبدالعلی موحدی نیا* - استادیار، گروه زیست شناسی دریا، دانشکده علوم دریایی و اقیانوسی، دانشگاه علوم و فنون دریایی خرمشهر
رحیم عبدی - استادیار، گروه زیست شناسی دریا، دانشکده علوم دریایی و اقیانوسی، دانشگاه علوم و فنون دریایی خرمشهر
امیر پرویز سلاطی - استادیار، گروه شیلات، دانشکده منابع طبیعی دریا، دانشگاه علوم و فنون دریایی خرمشهر
چکیده ۱۴۴ عدد ماهی جوان صبیتی (Sparidentex hasta) پس از یک هفته آداپتاسیون با شرایط آزمایشگاه و شوری دریا، در شوریهای ۵، ۲۰، ۴۰ و ۶۰ گرم در لیتر قرار داده شد. نمونهبرداری از ماهیان در۶ مرحله در ساعت ۶، ساعت ۱۲، روز ۱، روز ۲، روز ۷ و روز ۱۴ از آغاز تغییر شوری محیطی انجام شد. نتایج نشان داد سطوح کورتیزول پلاسما در زمان ۱۲ ساعت در شوریهای ۵ و ۶۰ گرم درلیتر افزایش معنیداری را نسبت به نمونههای کنترل و شوری ۲۰ گرم در لیتر داشت، اما بعد از آن در زمان ۲۴ ساعت تا پایان دوره نمونهبرداری بین شوریهای مختلف اختلافی مشاهده نشد. میزان گلوکز نیز در تیمارهای ۶۰ و ۵ گرم در لیتر، پس از ۱۲ساعت مواجهه، افزایش معنیداری نسبت به ساعات ۶ و ۲۴ نمونهبرداری نشان داد، اما در طول دوره آزمایش در سایر شوریها اختلاف معنیداری مشاهده نشد. غلظت پلاسمایی کلسیم خون در ماهی صبیتی در شوریهای مختلف محیطی در طی دوره آزمایش اختلاف معنیداری را نشان نداد. در بررسی غلظت منیزیم پلاسما، ۲۴ساعت پس از تغییر شوری، کاهش معنیداری در نمونههای مربوط به شوریهای ۲۰ و ۵ گرم در لیتر در مقایسه با نمونههای کنترل مشاهده شد. نتایج نشان داد، هم در سازش با شوری۵ و هم برای سازش با شوری ۶۰ گرم در لیتر، افزایش کورتیزول نقش مهمی در ابتدای مواجهه با شوریهای جدید داشته است، به گونهای که میزان آن طی ۱۲ ساعت نسبت به نمونههای کنترل افزایش معنیداری داشته است، اما پس از آن و به تدریج با ایجاد سایر تغییرات در بافتها و سلولهای موثر در تنظیم اسمزی، مقادیر کورتیزول به سطوح پایه بازگشت.
کلمات کلیدی: تنظیم اسمزی, کورتیزول, گلوکز, الکترولیتها, اکوفیزیولوژی
صفحه اختصاصی مقاله و دریافت فایل کامل: https://civilica.com/doc/1851666/