گیلان عطاران فریمان - استادیار، دانشگاه دریانوردی و علوم دریایی چابهار، دانشکده علوم دریایی، گروه زیست دریا، ایران
آزاده بیگ مرادی - دانشجوی سابق کارشناسی ارشد، دانشگاه دریانوردی و علوم دریایی چابهار، دانشکده علوم دریایی، گروه زیست دریا، ایران
حسن زاده عباس شاه آبادی - کارشناس ارشد دانشگاه دریانوردی و علوم دریایی چابهار، دانشکده علوم دریایی، ایران

ستاره های شکننده جنس Ophiothrix متعلق به خانواده Ophiotrichidae از گونه های رایج در مناطق بین جزرومدی و صخره های مرجانی مناطق گرمسیری می باشند. اعضای این جنس در خلیج چابهار از سواحل ایرانی شمال دریای عمان توزیع و پراکنش خوبی دارند. مارسانان جنس Ophiothrix از لحاظ ظاهری بیشترین شباهت را به جنس Macrophiothrix دارند و اغلب اوقات تفکیک آنها بر اساس شکل ظاهری شانبا مشکل مواجه می شود. بنابراین رده بندی و تاکسونومی دقیق آنها مستلزم هر دو روش ریخت شناسی و مولکولی در کنار هم می باشد. نمونه های ستاره شکننده از منطقه تیس واقع در خلیج چابهار به منظور بررسی ریخت شناسی و تبارزایی بر اساس توالی ناحیه ژنی COI جمع آوری گردید. توالی ژنی گونه ی ایران با ۱۸ توالی دیگر از بانک ژن در ناحیه ژنی CO۱ مقایسه شد. درخت شجره شناسی با استفاده از آنالیز حداکثر احتمال  (Maximum Likelihood) ترسیم گردید. نتایج تحقیق نشان داد که گونه تحقیق حاضر از لحاظ ریخت شناسی دارای یک دیسک پنج لوبی و صفحات بازویی و شکمی به ترتیب دارای اشکال ذوزنقه ای و مستطیلی با پوشش کاملا گرانولی می باشد. همینطور نتایج بررسی مولکولی نشان داد که گونه Ophiothrix sp. با ۴۹% بوت استرپ در کلاد جنس Ophiothrix پشتیبانی و رابطه تک نیایی را نشان می دهند. اگرچه به طور ضعیف حمایت می شود اما به نظر می رسد گونه ایرانی جدیدی در این جنس باشد که به دلیل کمبود مطالعات تاکنون ناشناخته باقی مانده است.

ستاره شکننده, ریخت شناسی, تبارزایی, Ophiothrix sp, خلیج چابهار