محمدرضا رمضانی - کارشناس ارشد، گروه شیمی، دانشکده علوم، دانشگاه شهید چمران اهواز، اهواز، ایران
زینب انصاری اصل - استادیار، گروه شیمی، دانشکده علوم، دانشگاه شهید چمران اهواز، اهواز، ایران
الهام حویزی - استادیار، گروه زیست شناسی، دانشکده علوم، دانشگاه شهید چمران اهواز، اهواز، ایران

تهیه داربست­هایی با خواص مناسب جهت کشت و رشد سلول های مختلف یکی از اهداف مهم مهندسی بافت تلقی می­شود. پلیمرهای زیست سازگار از جمله پلی­اکریلونیتریل حجم عمده­ای از مطالعات را به خود اختصاص داده­اند. در این پژوهش، به منظور اصلاح سطح پلی اکریلونیتریل (PAN) و کامپوزیت­های حاصل از آن با درصدهای مختلف از چارچوب فلز-آلی آهن(III)، PAN/x%Fe-MOF، از پلاسمای اکسیژن استفاده شده است. شیمی سطح این ترکیبات به کمک اسپکتروسکوپی مادون قرمز (FT-IR) مورد بررسی قرار گرفت. پایداری مورفولوژی نانوفیبرهای تهیه شده پس از استفاده به عنوان داربست­هایی برای کشت سلولی و چسبندگی سلول­ها بر آنها توسط میکروسکوپ الکترونی روبشی (SEM) بررسی گردید. فعالیت متابولیکی و بقای سلول­های اندوتلیالی کشت شده بر داربست ها نیز با روش MTT مورد ارزیابی قرار گرفت. به­طور­کلی نتایج این مطالعه نشان داد داربست­های الکتروریسی شده PAN/x%Fe-MOF، به ویژه داربست­های اصلاح شده توسط پلاسمای اکسیژن به علت زیست سازگاری بالا بستر مناسبی برای اتصال و تکثیر سلول­های اندوتلیالی فراهم می­کنند.

پلاسمای اکسیژن, پلی اکریلونیتریل, چارچوب فلز- آلی, زیست سازگاری, نانوفیبر