ادریس رحیمی کیا - استادیار گروه کشاورزی، دانشگاه پیام نور، تهران
سارا والی - دانش آموخته کارشناسی ارشد شیلات، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی گرگان، دانشکده شیلات و محیط زیست
پریا اکبری اکبری - استادیار گروه شیلات، دانشگاه دریانوردی و علوم دریایی چابهار، دانشکده علوم دریایی
عبدالرضا جهانبخشی - دانشجوی دکترای گروه شیلات، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی گرگان، دانشکده شیلات و محیط زیست

فلزات سنگین از مهمترین آلودگی­های موجود اکوسیستم­های آبی محسوب می­شوند. امروزه با پیشرفت تکنولوژی این آلودگی­ها افزایش یافته­اند به­همین جهت ارزیابی خطرات آن­ها ضروری می باشد. هدف از این مطالعه بررسی اثرات حاد سموم کلرید جیوه، کلرید سرب و کلرید روی در ماهی کپور نقره ای بوده است. در این بررسی ۵ تیمار برای کلریدهای جیوه و سرب و ۶ تیمار برای کلرید روی در نظر گرفته شد. میزان متوسط غلظت کشنده LC۵۰ این سموم بر روی بچه ماهیان مورد آزمایش طی ۹۶ ساعت با روش آنالیز آماری پروبیت تعیین گردید. تست­های سمیت در مدت ۹۶ ساعت، ۱۰۰ درصد تلفات را برای کلرید جیوه در غلظت ۱ میلی­گرم بر لیتر، کلرید سرب و کلرید روی در غلظت ۶۰ میلی­گرم بر لیتر را نشان دادند. LC۵۰ ۹۶h برای کلرید جیوه ۶۳/۰± ۵۵/۰، کلرید سرب ۷۶/۰±۹/۳۹ و برای کلرید روی ۲۰/۰±۱/۴۱ می باشد. که از ارقام به­دست آمده این نتیجه گرفته شد که کلرید جیوه سمیت بیشتری برای کپور ماهیان نقره ای نسبت به کلرید سرب و کلرید روی دارد و می­بایست از ورود فلزات سنگین به ویژه کلرید جیوه به محیط­های طبیعی جلوگیری شود.

کلرید جیوه, کلرید سرب, کلرید روی, LC۵۰ ۹۶h, کپور نقره ای