بررسی تاثیر محیط شرطی سلول های بنیادی مزانشیمی تیمارشده با DCA بر رفتارهای زیستی سلول های سرطان پستان
عنوان مقاله: بررسی تاثیر محیط شرطی سلول های بنیادی مزانشیمی تیمارشده با DCA بر رفتارهای زیستی سلول های سرطان پستان
شناسه ملی مقاله: JR_EAB-11-1_007
منتشر شده در در سال 1401
شناسه ملی مقاله: JR_EAB-11-1_007
منتشر شده در در سال 1401
مشخصات نویسندگان مقاله:
نرگس طولابی - کارشناس ارشد، گروه علوم جانوری و زیست شناسی دریا، دانشکده علوم و فناوری زیستی، دانشگاه شهید بهشتی، تهران، ایران.
محمود تلخابی - استادیار، گروه علوم جانوری و زیست شناسی دریا، دانشکده علوم و فناوری زیستی، دانشگاه شهید بهشتی، تهران ایران
فتانه سام دلیری - کارشناس ارشد، گروه علوم جانوری و زیست شناسی دریا، دانشکده علوم و فناوری زیستی، دانشگاه شهید بهشتی، تهران، ایران
فرنوش عطاری - استادیار، گروه علوم جانوری، دانشکده زیست شناسی، دانشگاه تهران، تهران، ایران
لیلا تقی یار - استادیار، پژوهشگاه رویان، پژوهشکده زیست شناسی و فناوری سلول های بنیادی جهاد دانشگاهی، مرکز تحقیقات علوم سلولی و مولکولی، گروه سلول های بنیادی و زیست شناسی تکوینی، تهران، ایران
خلاصه مقاله:
نرگس طولابی - کارشناس ارشد، گروه علوم جانوری و زیست شناسی دریا، دانشکده علوم و فناوری زیستی، دانشگاه شهید بهشتی، تهران، ایران.
محمود تلخابی - استادیار، گروه علوم جانوری و زیست شناسی دریا، دانشکده علوم و فناوری زیستی، دانشگاه شهید بهشتی، تهران ایران
فتانه سام دلیری - کارشناس ارشد، گروه علوم جانوری و زیست شناسی دریا، دانشکده علوم و فناوری زیستی، دانشگاه شهید بهشتی، تهران، ایران
فرنوش عطاری - استادیار، گروه علوم جانوری، دانشکده زیست شناسی، دانشگاه تهران، تهران، ایران
لیلا تقی یار - استادیار، پژوهشگاه رویان، پژوهشکده زیست شناسی و فناوری سلول های بنیادی جهاد دانشگاهی، مرکز تحقیقات علوم سلولی و مولکولی، گروه سلول های بنیادی و زیست شناسی تکوینی، تهران، ایران
سرطان نتیجه رشد بی رویه سلول های بدخیم است که توانایی گسترش به سایر اعضای بدن را دارند. دیکلرواستات (DCA) به عنوان یک داروی جدید برای کنترل سرطانهای مختلف مورد توجه قرار گرفته است. همچنین اثرات سلول های بنیادی یا محیط شرطی (CM) این سلول ها در درمان یا کنترل برخی سرطانها نشان داده شده است. در این تحقیق ابتدا سلول های بنیادی مزانشیمی مشتق از چربی انسانی (h-ADMSCs) و سلول های سرطان پستان رده ۴T۱ با غلظتهای مختلف DCA تیمار شده و میزان زنده مانی آنها به وسیله تست MTT بررسی شد و غلظت ۱ میلیمولار جهت جمع آوری CM انتخاب شد. h-ADMSCs با چهار گروه شامل گروه های فاقد FBS، با و بدون DCA (-FBS/±۱mM DCA) و گروه های حاوی ۵ درصد FBS، با و بدون DCA (+۵% FBS/±۱mM DCA) برای تهیه CM، تیمار شدند. سپس میزان زیستایی، پتانسیل کلونی زایی، پروفایل چرخه سلولی و میزان آپاپتوز سلول های ۴T۱ تیمارشده با CM بررسی شد. نتایج بررسیها نشان داد CM در گروه –FBS/+DCA نسبت به گروه –FBS/-DCA، به ترتیب باعث کاهش زندهمانی (۰۵/۰P<) و افزایش تکثیر سلول های ۴T۱ میشوند. همچنین CM گروه +۵% FBS/+DCA نسبت به گروه +۵% FBS/-DCA، قادر به افزایش زندهمانی و تکثیر سلول های ۴T۱ میباشند. همچنین CM گروه های چهارگانه مورد مطالعه، باعث تغییراتی در میزان آپاپتوز و پروفایل چرخه سلولی سلول های ۴T۱ شد. به نظر میرسد که DCA با تاثیر بر ترکیبات CM سلول های بنیادی مزانشیمی، میتواند باعث افزایش زنده مانی و تکثیر سلول های ۴T۱ سرطان پستان شود.
کلمات کلیدی: تکثیر سلولی, چرخه سلولی, دی کلرواستات, سرطان پستان, سلول های بنیادی مزانشیمی مشتق از چربی, محیط شرطی, مورفولوژی
صفحه اختصاصی مقاله و دریافت فایل کامل: https://civilica.com/doc/1852020/