هانیه فقیهی - کارشناس ارشد، ارزیابی و آمایش سرزمین، دانشکده محیط زیست، سازمان حفاظت محیط زیست، کرج، ایران
باقر نظامی بلوچی - دانشیار، دانشکده‎ ‎محیط‎ ‎زیست،‎ ‎سازمان‎ ‎حفاظت‎ ‎محیط‎ ‎زیست،‎ ‎کرج، ایران
بهمن شمس شمس اسفندآباد - استادیار، گروه محیط زیست، دانشگاه آزاد اسلامی واحد اراک، اراک، ایران
رحمان اسحاقی - محیط بان منطقه حفاظت شده البرز مرکزی، استان مازندران، ایران
مهدی کیا حیرتی - محیط بان منطقه حفاظت شده البرز مرکزی، استان مازندران، ایران
سعید قمی - محیط بان منطقه حفاظت شده البرز مرکزی، استان مازندران، ایران

مرال بزرگ ترین گوزن بومی ایران است. با اینکه این گونه در گذشته های نه چندان دور از جمعیت نسبتا خوبی برخوردار بود، اما امروزه پراکندگی آن تنها  به برخی محدوه ها­­­ی امن مناطق تحت حفاظت محدود می شود. از مهم ترین عوامل موثر در کاهش جمعیت این گونه، تخریب و نابودی زیستگاه­ها و شکار گونه است که به شدت متاثر از فعالیت‎های انسانی هستند. لذا مدلسازی­ مطلوبیت زیستگاه زادآوری مرال در بین زیستگاه های مطلوب باقیمانده، می تواند در حفاظت و مد­ یریت جمعیت های مرال موثر واقع شود. محدوده امن البرز مرکزی مهم ترین منطقه و امن­ترین زیستگاه زادآوری مرال در کشور است. در این پژوهش مطلوبیت زیستگاه مناطق زادآوری مرال با روش تحلیل آشیان بوم شناختی بررسی شد. نتایج روش تحلیل آشیان بوم شناختی با مقادیر ۳/۱ کنارگی و ویژه گرایی بالا (۵/۵) نشان دهنده مناطقی است که شیب و ارتفاع بالاتر از میانگین زیستگاه داشته و لذا تحمل­پذیری کمی دارند. بر اساس نتایج امنیت زیستگاه یک عامل مهم برای حفظ گونه مرال در برابر خطرات است.

تحلیل عاملی آشیان بوم شناختی, مطلوبیت زیستگاه زادآوری, منطقه حفاظت شده البرز مرکزی, امنیت زیستگاه