احسان بافکرپور - دانشجوی کارشناسی ارشد، دانشکده مهندسی مکانیک، دانشگاه صنعتی امیرکبیر
منوچهر صالحی - دانشیار ، دانشکده مهندسی مکانیک، دانشگاه صنعتی امیرکبیر
مریم خانجانی - دانشجوی کارشناسی ارشد ، دانشکده مهندسی مکانیک، دانشگاه صنعتی امیرکبیر
امیر عبدالله پور - کارشناس ایران خودرو ، دانشکده مهندسی مکانیک، دانشگاه صنعتی امیرکبیر

در این مقاله استحکام کششی – برشی جوش نقطه ای و جوش لیزری به روش های تجربی و المان محدود مورد بررسی قرار گرفته است. برای انجام این کار مطابق استاندارد DIN 50124 ورق های فولادی با ضخامت 1/5mm در ابعاد معین بریده شده و روی هم قرار گرفته اند و سپس به وسیله جوش نقطه ای به قطر ناگت 6mm و جوش لیزری با طول های مختلف 14, 16, 20 mm در دو حالت عمود بر طول نمونه و موازی طول نمونه جوش داده شده اند. سپس مطابق با دستورالعمل استاندارد، در دستگاه کشش قرار گرفته و بعد از تنظیم فاصله فک ها تحت تست کشش تک محوری قرار گرفتند. برای هر یک از جوش ها، میزان نیروی گسیختگی نمودار نیرو – جابجایی، میزان استحکام برشی هر یک از جوش ها، درصد تحمل بار جوش های لیزری در هر دو حالت در مقایسه با جوش نقطه ای بررسی شده اند. جوش های لیزری با داشتن مساحت جوش کمتر قادر به تحمل مقدار بار بیشتر می باشند و هم چنین استحکام برشی جوش های لیزری در مقایسه با جوش های نقطه ای بیشتر می باشد. جوش های لیزری که عمود بر امتداد طول نمونه می باشند نتایج بهتری در مقایسه با جوش های لیزری که در امتداد راستای نمونه می باشند، نشان می دهند. در تحلیل المان محدود از نرم افزار ABAQUS استفاده شده است که به کمک آن میزان تمرکز تنش، نحوه توزیع تنش در هر دو نوع جوش نقطه ای و لیزری و همچنین شکل شکست هر یک از جوش ها مورد بررسی قرار گرفته است. در جوش لیزری که در امتداد عمود بر راستای نمونه می باشد تمرکز تنش به طور قابل ملاحظه ای کمتر و یکنواخت تر از جوش نقطه ای می باشد.