نیوشا کاردوست جورشری - دانشجوی کارشناسی ارشد ژئوتکنیک دانشکده مهندسی عمران و محیط زیست دانشگاه صنعتی امیرکبیر تهران
سیدمجدالدین میرمحمدحسینی - استاد گروه ژئوتکنیک دانشکده مهندسی عمران و محیط زیست دانشگاه صنعتی امیرکبیر تهران

فرسایش داخلی عمدتا در سازههای نگه دارنده آب مانند سدها و دایک ها با ایجاد تغییر در نفوذپذیری، تخلخل ، فشار منفذی، مقاومت برشی و ساختار داخلی سیستم رخ می دهد. این پدیده با افزایش نشت و ایجاد حفرات بزرگ در بدنه و پی سازههای مزبور، سبب خرابی آنهاشده وایمنی جانی و اقتصادی درنواحی پایین دست را با خطر مواجه می سازد.یکی از مولفه های تاثیرگذار بر فرسایش داخلی در سدهای خاکی ، میزان تراکم مصالح ( وزن مخصوص خشک خاک) در مرحله ساخت است . در پژوهش حاضر با استفاده از دستگاه فرسایش بزرگمقیاس ساخته شده در دانشگاه صنعتی امیرکبیر تهران، به ارزیابی تاثیراین عامل (یک خاک با دانه بندی گسسته با سه مقدار مختلف وزن مخصوص خشک : KN/m۳ ۵/۱۴ و ۸/۱۵ و ۴/۱۷) بر فرسایش پذیری مصالح پرداخته شده است . نتایج حاکی از آن است که افزایش وزن مخصوص خشک (تراکم ) خاک، مدت زمان شروع فرسایش داخلی را به طور چشمگیری طولانی تر کرده و همچنین میزان دبی خروجی جریان نشت راکاهش میدهد. معذالک ، شدت فرسایش در مصالح متراکم بیشتر بوده و درصد ذرات فرسایش یافته مقادیربیشتری خواهد داشت .

فرسایش داخلی ، سد خاکی ، تراوش، مدلسازی آزمایشگاهی ، درصدتراکم ، مصالح بادانه بندی گسسته .