ایوب کریمی جشنی - استاد بخش مهندسی راه، ساختمان و محیط زیست، دانشکده مهندسی، دانشگاه شیراز،
بهزاد زارع - دانشجوی دکتری عمران گرایش محیط زیست، دانشکده مهندسی، دانشگاه شیراز
الهه بنی هاشمی - کارشناس ارشد عمران محیط زیست، کارشناس فرآیند تصفیه فاضلاب شرکت آب و فاضلاب شیراز

پیش تصفیه لجن مازاد بیولوژیکی در تصفیه خانه های فاضلاب شهری به عنوان یک مرحله پیش از هضم بی هوازی با هدف بهبود تثبیت لجن ، کاهش زمان ماند لجن در هاضم ، تولید بیوگاز بیشتر و بهبود کیفیت آبگیری لجن مورد توجه قرار دارد. در این تحقیق از روش الکتروفنتون تاریک ۱ برای پیش تصفیه استفاده شده و از فاکتور زمان مکش مویینه ۲ برای مقایسه استفاده شده است . متغیرهای بهره برداری در نظر گرفته شده pH، زمان ماند و چگالی جریان می باشد. با استفاده از روش سطح پاسخ ۳، ۲۰ مرتبه آزمایش در مقیاس پایلوت انجام شده است . پایلوت در تصفیه خانه فاضلاب شماره یک شهر شیراز اجرا شده و از لجن فعال آن تصفیه خانه به عنوان ماده خام استفاده شده است . شرایط بهینه در pH برابر با ۶، زمان ماند ۱۰۰ دقیقه و چگالی جریان ۹۳.۱۸ میلی آمپر در سانتی متر مربع حاصل شد که منجر به کمترین زمان مکش مویینه معادل ۵.۵۹ ثانیه گردید. مقادیر غلظت آهن افزایش یافته با توجه به اکسیداسیون الکترودهای آهنی به ۳۲۲ میلیگرم در لیتر رسید که منجر به بهبود فرآیند هضم بی هوازی می شود و همچنین غلظت مقادیر sCOD از ۱۵۸ به ۶۱۲۰ میلیگرم در لیتر افزایش یافت که نشان از تاثیر پیش تصفیه بر لجن دارد و به عنوان هشداری بر عدم تغلیظ لجن بعد از پیش تصفیه تلقی می گردد. از طرفی افزایش غلظت سوپرناتانت نکته منفی در آبگیری به حساب می آید. بنابراین تغلیظ لجن پس از پیش تصفیه و قبل از فرآیند هضم بی هوازی پیشنهاد نمی گردد.

پیش تصفیه ، الکتروفنتون تاریک ، زمان مکش مویینه (CST)، روش سطح پاسخ