کیوان ارسطو - دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی محی طزیست، دانشکده مهندسی عمران و حمل و نقل، دانشگاهاصفهان
علی دهنوی - استادیار گروه مهندسی عمران، دانشکده مهندسی عمران و حمل و نقل، دانشگاه اصفهان

فیلتر بی هوازی بیولوژیکی جریان رو به بالا (UABF)، روشی مناسب برای تصفیه بی هوازی فاضلاب با دامنه تغییرات بار آلودگی محدود می باشد. هم چنین ، راکتور بی هوازی پتوی لجن جریان رو به بالا (UASB) برای واحدهایی که به دلیل نوسان جریان ورودی، امکان تنظیم دبی فاضلاب برای سیستم دشوار است ، یک سیستم مناسب نمی باشد. زمان ماند هیدرولیکی معمول در UABF و UASB به ترتیب ، بین ۱۲ تا ۳۶ ساعت و ۴ تا ۲۰ ساعت است . سرعت جریان رو به بالا برای UABF و به دلیل رشد چسبیده بیولوژیکی ، در محدوده ۶/۰ تا ۸/۶ متر بر ساعت متغیر است . این در حالی است که در UASB و به دلیل رشد معلق زیست توده و امکان شسته شدن میکروارگانیسم ها از داخل راکتور و نیز با هدف معلق نگه داشتن پتوی لجن ، سرعت مورد نظر در محدوده پایین تری (معمولا بین ۵/۰ تا ۵/۱ متر بر ساعت ) قرار داده می شود. این دو سیستم برای رسیدن به حداکثر ظرفیت نهایی حذف مواد آلی به دوره راهاندازی اولیه طولانی (بین ۶ تا ۹ ماه برای UABF و بین ۴ تا ۶ ماه برای (UASB نیاز دارند. درصد حذف نهایی برای شاخص های BOD و COD به ترتیب ، ۹۰% و ۸۵% برای UABF، %۷۵ و ۷۰% برای UASB گزارش شدهاند.

تصفیه ، بی هوازی، فیلتر، زمان ماند، سرعت جریان