آناهیتا نادری - دانشجوی کارشناسیارشد مهندسی محیطزیست، دانشگاه اصفهان
شروین جمشیدی - عضو هیئت علمی گروه مهندسی عمران دانشگاه اصفهان
فربد چهرزاد - شرکت مهندسین مشاور آساراب

شکوفایی جلبکی و تغذیه گرایی مشکلات شناخته شده در آبهای سطحی ، به ویژه دریاچه ها، تالابها و مصب ها هستند. هرگونه تخلیه کنترل نشده آلودگی ، انتشار نقطه ای و یاغیر نقطه ای، ترکیبات نیتروژن و فسفر را وارد آب می کند. غلظت بالای نیتروژن کل و فسفرکل باعث تسریع تغذیه گرایی و در نتیجه به خطر افتادن زیست بوم آبی وسلامت انسانها می شود. به دلیل پیچیدگی شرایط تغذیه گرایی و عوامل مختلف موثر برآن، با بررسی تنها یک پارامتر به تنهایی نمی توان وضعیت تغذیه گرایی را ارزیابی کرد. شاخص های تغذیه گرایی مختلفی به این منظور وجود دارد که از معتبرترین آنها می توان به شاخص کارلسون اشاره کرد. در پژوهش حاضر، با توجه به نقش و جایگاه تالابها در اکوسیستمهای آبی به بررسی تغییرات شدت تغذیه گرایی دریاچه ی زریبار پرداخته شده است . ابتدا بر اساس نتایج مدل شبیه سازی SWAT، نوسانات کیفی دریاچه ی زریبار طی سالهای ۲۰۰۷ الی ۲۰۱۳ بررسی شده و وضعیت تغذیه گرایی دریاچه با شاخص کارلسون ارزیابی گردید. نتایج نشان داد که طی این دوره متوسط غلظت اکسیژن محلول، BOD، کلروفیل آ، فسفرکل ، نیتروژن کل و عمق دیسک سچی به ترتیب برابر ۵/۵، ۴/۷ میلی گرم بر لیتر، ۰۱/۰ میکروگرم بر لیتر، ۴/۱ و ۹/۵ میلی گرم بر لیتر و ۳/۶۵ سانتی متر می باشد و با محاسبه ی شاخص TSI، دریاچه در وضعیت یوتروفیک قرار دارد.

تغذیه گرایی ، شاخص کارلسون، مدلسازی با SWAT، مدیریت کیفی منابع آب