مهران اسدی - دانشجوی کارشناسی ارشد برنامه ریزی حمل ونقل دانشگاه علموصنعت ایران
رضا گلشن خواص - استادیار، دانشکده مهندسی عمران، دانشگاه علم وصنعت ایران
شهریار افندی زاده - استاد، دانشکده مهندسی عمران، دانشگاه علم وصنعت ایران

از دهه ۱۹۹۰ به بعد تا کنون، در پاسخ به شرایط ناپایدار شهرها و حرکت به سوی شهرهای انسانمحور، نظریه توسعه پایدار مورد توجه برنامه ریزان شهری قرار گرفت . امروزه نیز ضرورت ایجاد پایداری در حوزه حمل ونقل شهری، بیش از پیش آشکار شده است . یکی از شاخص های مهم پایداری حمل ونقل ، سهم حمل ونقل همگانی و شیوههای غیرموتوری (دوچرخه و پیاده) از سفرهای درونشهری است . هدف این پژوهش ، بررسی نقش شیوههای حمل ونقل همگانی ، دوچرخه و پیاده بر روی رتبه پایداری حمل ونقل شهرها است . از این رو سهم حمل ونقل همگانی و شیوههای غیرموتوری شهرهای مهم دنیا گردآوری شدند. سپس با استفاده از تحلیل همبستگی ، ارتباط این شیوههای سفر با پایداری حمل ونقل شهرها بررسی شد. نتایج حاکی از آن است که افزایش سهم حمل ونقل همگانی و شیوههای غیرموتوری، موجب افزایش پایداری حمل ونقل شهرها خواهد شد اما حمل ونقل همگانی به دلیل اثر منفی بر روی جنبه اقتصادی پایداری حمل ونقل ، اثر کمتری در این افزایش نسبت به شیوههای غیرموتوری دارد.

توسعه پایدار، حمل ونقل پایدار، حمل ونقل همگانی ، تحلیل همبستگی ، گزارش آرکادیس