پویان ایار - استادیار، دانشکده مهندسی عمران، دانشگاه علم و صنعت ا یران، تهران، ا یران
علی روحی - دانشجوی کارشناسی مهندسی عمران ، دانشگاه علم و صنعت ا یران، تهران، ا یران

روسازی آسفالتی به طور گسترده در صنعت راهسازی استفاده می شود. روسازی آسفالتی به طور اجتناب ناپذیری در معرض پیرشدگی توسط اکسیداسیون و تبخیر ترکیبات قیر در آن قرار دارد. پیرشدگی عمدتا به خاطر نور آفتاب و واکنش های شیمیایی در قیر بوده و باعث کاهش مشخصات فنی و عملکرد ضعیف روسازی آسفالتی می شود. برای کنترل پیرشدگی در روسازی، می توان از قیرهای خودجوانساز با مواد زیستی استفاده کرد. استفاده از روغن های زیستی و چسبانندههای زیستی می تواند تشکیل عوامل پیرشدگی در قیر را به تاخیر بیاندازد و باعث بهبود عملکرد خودجوانسازی قیر شود. همچنین ، عوامل موجود در قیرهای زیستی باعث بهبود عملکرد روسازی آسفالتی در برابر پیری می شوند. علاوه بر این ، افزودن برخی مواد زیستی به قیر می تواند مانع واکنش های منجر به پیری در قیر شود. مواد زیستی می توانند مانع مناسبی را برای عبور نور از روسازی آسفالتی ایجاد کرده و باعث جلوگیری از پیری قیر شوند. جهت تب یین اثر قیرهای خودجوانساز با مواد زیستی بر ویژگی های ضدپیری قیر و کنترل پیری در قیر، این مقاله گزارشی از پژوهش های مرتبط را ارائه می کند.

روسازی آسفالتی ،پیرشدگی ،قیر خودجوانساز،مواد زیستی ،قیر زیستی