حنانه طبری - فرهنگی آموزش و پرورش

هدف اصلی پژوهش حاضر بررسی آموزش فراگیر در مدارس ایران بود. وقتی صحبت از آموزش فراگیر می شود، اتفاق نظر روشنی در این زمینه وجود ندارد (آرمسترانگ و همکاران، ۲۰۱۱). برخی بر حقوق کسانی که به دلیل ناتوانی های جسمی و یا ذهنی، یعنی کودکان با نیازهای ویژه، از مطالعه جدا شده اند، تاکید می کنند (لیندسی ، ۲۰۰۷). برخی دیگر تاکید می کنند که این چطور حق آموزش برای هر کودک و راهی به سوی یک سیستم دموکراتیک آموزش است (کری و جونز ،۲۰۱۴). از طرف دیگر، بوث (۲۰۰۰) آن را به عنوان فرآیند افزایش مشارکت و کاهش حذف از فرهنگ، برنامه درسی و جامعه جریان اصلی تلقی می کند.

آموزش فراگیر، آموزش، پژوهش