علی کامل رضانیا - دانشجوی دکتری مدرسی معارف اسلامی، گرایش مبانی نظری اسلام، دانشگاه فردوسی مشهد.
سید محمود طباطبایی - استادیار گروه معارف و الهیات، دانشگاه فردوسی مشهد (نویسنده مسئول).
احد فرامرز قراملکی - استاد کلام و فلسفه اسلامی، دانشگاه تهران.
محمد رضا سالاری فر - استادیار گروه روان شناسی، پژوهشگاه حوزه و دانشگاه قم.

در نظام تربیتی اسلام، سقوط و انحطاط یا کمال و تعالی انسان با رفتار ارتباطی بین شخصی او هم­بستگی مستقیم دارد. تنظیم این نوع از رفتارها و شناسایی عوامل آن مورد اهتمام اندیشمندان بوده است. روان شناسان جنبه ­های زیستی، رویدادهای بیرونی، یادگیری و نگرش­ ها را از عوامل موثر بر رفتار ارتباطی بین شخصی انسان می ­دانند. آموزه های دینی نیز بر تبیین و تنظیم رفتار انسان تاکید می­ کنند. در پژوهش حاضر انگاره های ذهنی به ­عنوان عامل زیربنایی در تنظیم رفتار ارتباطی انسان بر پایه آموزه ­های دینی جست ­وجو شده و به روش ­توصیفی _ ­تحلیلی، نحوه شکل ­گیری خودبنده ­انگاری به عنوان عاملی زیربنایی در تنظیم رفتار ارتباطی انسان شده است. متون دینی با ترویج توحید در مالکیت و ربوبیت و توجه دادن به فقر ذاتی انسان، نیازمندی مطلق به خداوند را در او نهادینه می­ کنند. درک نیازمندی انسان به خداوند، خودبنده ­انگاری را در ذهن و اندیشه آدمی ایجاد می ­کند. وجود این انگاره نیز به تحقق نگرش عبودیت در مومن انجامیده و با کمک واسطه نگرش عبودیت، فرد می ­تواند بر مبادی رفتاری خود اعم از نفس، غرایز و صفات اخلاقی تاثیرگذار باشد.

انگاره, خودبنده انگاری, فرایند شکل گیری انگاره, مبادی رفتار