مهدی جعفری - استادیار، مجتمع دانشگاهی هوافضا، دانشگاه صنعتی مالک اشتر، تهران، ایران
سید امیررضا اردبیلی - دانشجوی دکتری، مجتمع دانشگاهی مواد و فناوری های ساخت، دانشگاه صنعتی مالک اشتر، تهران، ایران
امیر کاوه - استادیار، مجتمع دانشگاهی مواد و فناوری های ساخت، دانشگاه صنعتی مالک اشتر، تهران

اجزای محیط LEO متشکل از خلاء بالا، تابش فرابنفش، چرخه های حرارتی، اکسیژن اتمی، ذرات باردار، تابش الکترومغناطیسی، میکروشهاب سنگ ها و زباله های فضایی، به طور قابل توجهی ویژگی های مواد مواد کامپوزیتی زمینه پلیمری را تخریب می کنند. بنابراین، در طراحی سازه های فضایی با استفاده از مواد کامپوزیتی، خرابی احتمالی خواص مکانیکی ناشی از قرار گرفتن طولانی مدت در محیط فضایی LEO باید به دقت مورد توجه قرار گیرد. بر این اساس، درک قابل اعتماد از محیط LEO در اثرات بر روی مواد کامپوزیت و همچنین بررسی ویژگی های آن بسیار مهم است. سیستم شبیه ساز فضایی تحت خلا با هدف ایجاد محیطی استاندارد با قابلیت رسیدن به خلاهای بالا و همچنین قابلیت ایجاد دماهای پایین طراحی می گردد، همچنین برای بررسی صلاحیت اجزای فضایی و تحقیقات مواد مورد استفاده در ماهواره استفاده می شوند. این سیستم ها رفتار قطعات ماهواره را تجزیه و تحلیل می کنند، تعادل حرارتی و عملکرد آن را ارزیابی می کنند تا از موفقیت و بقای ماموریت اطمینان حاصل کنند.

ماهواره, مدار پایین زمین (LEO), تاسیسات شبیه سازی, خلا بالا