Afsoun Nodehi-Moghaddam - Department of Physiotherapy, University of Welfare and Rehabilitation Sciences, Tehran, Iran.
Esmaeil Ebrahimi
Majid Eyvazi
Mahyar Salavati

هدف: سندرم گیرافتادگی از جمله شایعترین اختلالات شانه می باشد که ۶۵%-۴۴% کلیه موارد دردهای شانه را شامل می شود. این عارضه به دلایل مختلفی ایجاد می شود. تغییر شکل های آناتومیکی قوس کوراکواکرومیون یا سر استخوان بازو، ضعف یا فرسایش تاندونهای روتیتورکاف، سفتی کپسول خلفی، تغییر کینماتیک شانه و تغییرات وضعیتی و کنترل حرکتی نامناسب کتف از جمله عوامل ایجاد کننده این سندرم می باشد. هدف این مطالعه بررسی مقایسه ای وضعیت و راستای سه بعدی کتف در بیماران مبتلا به سندرم گیرافتادگی و افراد سالم در حین بالا بردن بازو در صفحه استخوان کتف می باشد. روش بررسی: در این مطالعه تحلیلی (مقایسه ای) که به صورت مورد – شاهد انجام شد ۱۷ بیمار مبتلا به سندرم گیرافتادگی با میانگین سنی ۸۲/۴۳ سال و ۱۷ فرد سالم با میانگین سنی ۰۵/۴۴ سال که به روش نمونه گیری غیر احتمال ساده انتخاب شده بودند مورد مقایسه قرار گرفتند. دستگاه آنالیز حرکتی (Kinemetrix) برای اندازه گیری جهت قرارگیری (زوایای چرخش به سمت بالا، تیلت خلفی و چرخش داخلی کتف) و وضعیت کتف (وضعیت بالا، پایین و داخلی و خارجی کتف) در زوایای بازو در کنار بدن و ابداکشن ۴۵، ۹۰، ۱۲۰ و دامنه حرکتی کامل در صفحه استخوان کتف مورد استفاده قرار گرفت.  یافته ها: زاویه چرخش بسمت بالای کتف در زوایای ۹۰ و ۱۲۰ در گروه بیمار کاهش معنی داری را نسبت به افراد سالم نشان داد (P<۰/۰۵). نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان می دهد که تغییر کینماتیک استخوان کتف جنبه مهمی در بیماران مبتلا به سندرم گیرافتادگی می باشد. کاهش چرخش بسمت بالا و تیلت خلفی کتف که در این بیماران دیده شده بایستی در توانبخشی بیماران مبتلا به سندرم گیرافتادگی در نظر گرفته شود.

Shoulder impingement, Shoulder kinematic, Rotator cuff, Scapula, سندرم گیرافتادگی شانه, کینماتیک شانه, روتیوتورکاف, کتف