اثر تفاله خرما بر تخمیر شکمبه ای و فراسنجه های خونی در گوسفند نژاد کرمانی

به منظور مطالعه تاثیر سطوح مختلف تفاله خرما بر تخمیر شکمبه ای و فراسنجه های خون، از چهار راس گوسفند نژاد کرمانی دارای فیستولای شکمبه در قالب طرح مربع لاتین تکرار شده 4×4 با چهار دوره 21 روزه استفاده شد. در این آزمایش تفاله خرما در سطوح صفر و 7 و 14 و 21 درصد در جیره کاملا مخلوط شده دارای 60 درصد کنسانتره و 40 درصد علوفه استفاده گردید. در پژوهش حاضر با افزایش استفاده از تفاله خرما در جیره های کاملا مخلوط شده، pH مایع شکمبه افزایش یافت (0/05>P). همچنین مقدار نیتروژن آمونیاکی شکمبه گوسفندان تغذیه شده با سطوح مختلف تفاله خرما به طور معنی دار کاهش یافت (0/05>P) در مطالعه حاضر افزایش استفاده از تفاله خرما در تغذیه گوسفندان نژاد کرمانی باعث کاهش گلوکز و نیتروژن اوره ای خون شده (0/05>P) اما اثری بر مقدار پروتئین خون دام های آزمایشی نداشت (0/05تفاله خرما در تغذیه گوسفندان نژاد کرمانی نشان دهنده بهبود سوخت- ساز نیتروژن در شکمبه و در نتیجه استفاده موثرتر از بخش های سریع التخمیر نیتروژن جیره می باشد. همچنین عدم تاثیر منفی استفاده از تفاله خرما بر pH مایع شکمبه نشان می دهد که این محصول جانبی صنعت خرما به عنوان منبع قندهای محلول باعث تحریک عارضه متابولیکی اسیدوز نشده و در نتیجه قابلیت استفاده در تغذیه گوسفندان را به طور موثر دارد.

Keywords:

تفاله خرما , فراسنجه های خون , تخمیر شکمبه ای , گوسفند نژاد کرمانی