روناک مصطفوی - دانش آموخته کارشناسی ارشد زراعت، گروه مهندسی تولید و ژنتیک گیاهی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه ارومیه، ارومیه، ایران
جلال جلیلیان - گروه مهندسی تولید و ژنتیک گیاهی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه ارومیه، ارومیه، ایران

به منظور بررسی تاثیر دفعات آبیاری و کودهای شیمیایی و آلی بر خصوصیات فیزیولوژیک، عملکرد و کیفیت بالنگوی شهری، آزمایشی به صورت کرت های خرد شده بر پایه طرح بلوک های کامل تصادفی در ۳ تکرار در سال زراعی ۹۶-۱۳۹۵ انجام شد. تیمارهای مورد مطالعه شامل دفعات آبیاری در سه سطح (دو بارآبیاری، یکبار آبیاری و بدون آبیاری) به عنوان کرت اصلی و تیمار کود شیمیایی شامل (کودهای اوره و سوپرفسفات تریپل) و زیستی-آلی شامل کودهای نیتروکسین، فسفات بارور۲ و بیوسولفور به عنوان کرت فرعی بودند. بیشترین مقدار کلروفیل a (۹۶/۴ میلی گرم در گرم وزن تر)، کلروفیل b (۴۵/۱ میلی گرم در گرم وزن تر)، کلروفیل کل (۴۰/۶ میلی گرم در گرم وزن تر)، عملکرد دانه (۳۳/۶۰۸ کیلوگرم در هکتار)، عملکرد بیولوژیک (۲۹/۱۹۲۲ کیلوگرم در هکتار)، ماده خشک قابل هضم (۴۶/۵۵ درصد) و فیبر خام (۶۶/۴۳ درصد)، در شرایط دو بار آبیاری و بالاترین میزان پروتئین خام (۹۵/۹ درصد)، کربوهیدرات های محلول در آب (۶۸/۲۱ درصد) و درصد خاکستر (۵۸/۶) در شرایط بدون آبیاری حاصل شد. تیمار کود شیمیایی با افزایش رنگیزه های فتوسنتزی، پرولین و وزن هزار دانه منجر به افزایش ۳۱ و ۲۴ درصدی عملکرد دانه و بیولوژیک بالنگوی شهری در مقایسه با تیمار کودی زیستی-آلی گردید. همچنین بالاترین میزان پروتئین خام (۶۶/۹ درصد)، کربوهیدرات های محلول در آب (۲۰ درصد) و خاکستر (۲۵/۶ درصد) در تیمار کود شیمیایی حاصل شد. بنابراین به منظور حصول حداکثر عملکرد کمی و کیفی در بالنگوی شهری، دوبار آبیاری تکمیلی و کاربرد کود شیمیایی نیتروژن و فسفر قابل توصیه می باشد.

بدون آبیاری, بیوسولفور, پروتئین, رنگیزه های فتوسنتزی, نیتروکسین