پرویز غلامی - دانش آموخته کارشناسی ارشد مرتعداری گروه مرتع و آبخیزی دانشکده منابع ط
جمشید قربانی - استادیار گروه مرتع و آبخیزی دانشکده منابع طبیعی دانشگاه علوم کشاورزی
شهلا قادری - دانش آموخته کارشناسی ارشد مرتعداری گروه مرتع و آبخیزی دانشکده منابع ط
شهره صفاپور - دانش آموخته کارشناسی ارشد مرتعداری گروه مرتع و آبخیزی دانشکده منابع ط

آللوپاتی به اثر متقابل گیاهان توسط مواد شیمیایی پس داده شده آنها بر روی یکدیگر گفته می شود. اثر آللوپاتی گیاهان بر یکدیگر یکی از دغدغه های مهم در اصلاح و احیای مراتع کشور بوده که در امر مرتع کاری کمتر مورد توجه قرار گرفته است. گونه درمنه کوهی (Artemisia aucheri) از جمله گیاهانی است که به لحاظ داشتن ترکیبات شیمیایی مختلف می تواند از ویژگی های آللوپاتیک برخوردار باشد. بر همین اساس با توجه به غالبیت این گونه د رمراتع منطقه چهار باغ اتان گلستان و جود گونه خوشخوراک علف باغ (Dactylis glomerata) در مناطق مجاور این مراتع که مورد استفاده دام قرار می گیرند تصمیم بر ان شد تا امکان استفاده از گونه مذکور در مراتع مربوطه مورد آزمایش قرار گیرد. برای این منظور از پودر اندام های برگ ، ساقه و بذر گیاه درمنه کوهی، که در اواخر آبان ماه ( زمان گل دهی) از منطقه مورد مطالعه جمع آوری شده بود، عصاره هایی با غلظت های 20 و 40 و 60 و 80 و 100 درصد تهیه شد. همچنین تیماری به عنوان شاهد (آب مقطر) نیز در نظر گرفته شد. آزمایش در قالب طرح کاملا تصادفی با شش تیمار و چهار تکرار در شرایط آزمایشگاهی اجرا گردید. نتایج آنالیز واریانس نشان داد که تیمارهای عصاره درمنه کوهی بر درصد جوانه زنی، سرعت جوانه زنی، طول ریشه چه، طول ساقه چه و بنیه بذر اثر معنی داری دارند. مقایسه میانگین شاخص های نشان داد که با افزایش تیمارهای عصاره درمنه کوهی، درصد جوانه زنی، سرعت جوانه زنی، طول ساقه چه و طول ریشه چه کاهش می یابند.

آللوپاتی، جوانه زنی، طول ریشه چه، ساقه چه و Dactylis glomerata