یوسف هاشمی نژاد - مرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی و منابع طبیعی استان خراسان رضوی
اسماعیل فیله کش - مرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی و منابع طبیعی خراسان رضوی

گیاهان علوفه ای مرسوم در کشاورزی عمدتا تحمل به شوری بالایی ندارند و به همین جهت توسعه کشت آن ها در شرایطی که منابع آب لب شور و شور در اختیار هستند با محدودیت مواجه است. کشت آتریپلکس برای احیای مراتع و بیابان زدایی در ایران و جهان دارای سابقه ای طولانی می باشد. با این حال کشت آن با هدف تولید علوفه در سامانه های شورورزی وابسته به بررسی نیازهای زراعی کردن این گونه ها می باشد. در این مقاله به بررسی جنبه های زراعی کردن گیاه آتریپلکس به عنوان یک گزینه برای توسعه در سیستم های شورورزی پرداخته شده است. این جنبه ها شامل جمع آوری بذر و فرآوری اولیه آن، کاشت نهال در گلدان و انتقال آن به مزرعه، آبیاری، کوددهی، برداشت، تحمل به شوری و میزان تولید در شرایط شور، ارزش غذایی و پیش بینی تاثیر آبیاری با آب شور بر شوری خاک در مناطق تحت کشت آتریپلکس می باشد. بر اساس این مطالعه، آتریپلکس گیاهی امیدبخش برای تولید علوفه در شرایط شور و بسیارشور می باشد. هم چنین، استفاده از روش های به زراعی می تواند میزان تولید علوفه و پایداری تولید را افزایش دهد و توجه به ترکیبات موجود در علوفه باعث افزایش بهره وری این محصول در جیره غذایی دام شود.

آبیاری, ارزش غذایی, برداشت, شوری خاک, کوددهی