فاطمه جواهری - دانشیار جامعه شناسی دانشگاه خوارزمی
سیدیاسر جلالی - دانشجوی دکتری دکتری سیاست گذاری فرهنگی دانشگاه خوارزمی

تجربیات روزمره و شواهد و اطلاعات موجود حاکی از آن است که درون ساختارهای فرهنگی، اجتماعی، سیاسی و اقتصادی جامعه ایران عناصر و مولفه هایی وجود دارد که با یکدیگر هماهنگ و همساز نیستند. این وضعیت خاص شرایط داخلی ساختارهای یاد شده نیست، بلکه در روابط چندگانه میان ساختارها و نهادهای اصلی جامعه نیزهمین شرایط جاری است. این ویژگی که از آن تحت عنوان اختلال هنجاری یاد می شود خود دارای چهره های مختلفی نیز قطبی شدن هنجاری، تضاد هنجاری ناپایداری هنجاری، ضعف هنجاری، و بی هنجاری می باشد. افزون بر این ناسازه ها و اختلال ها دارای خاصیت هم افزایی هستند و یکی دیگری را به دنبال می آورد. پیامدهای مختلف این شرایط ابتدا در سطح مناسبات میان فردی انعکاس پیدا می کند و به تدریج به سطح گروهی، سازمانی، جامعوی و در نهایت به سطح کلان جامعه تسری پیدا می کند. شرایط یاد شده بر میزان کارایی سیاست ها برنامه ها و خط مشی های نظام جمهوری اسلامی ایران تاثیر خواهد گذاشت و قادر است اثربخشی و عملکرد موفقیت آمیز سیاست ها و برنامه ها در واقع «پیشرفت جامعه» را با مشکل مواجه سازد. نویسندگان این نوشتار در نظر دارند با تکیه بر روش نظری - تحلیلی ابتدا به واکاوی مفهوم پیشرفت بپردازند. سپس زمینه پیدایش اختلال های هنجاری و آثار و پیامدهای آنها را بررسی نمایند. در ادامه به این نکته می پردازند که در چنین شرایطی چه تمهیداتی باید فراهم اید تا آثار منفی ای که اختلال های هنجاری برای پیشرفت جامعه ایجاد می کنند، کاهش پیدا کند یا تعدیل شود.

اختلال هنجاری، پیشرفت، اختلال در پیشرفت