احمد عباسی دره بیدی - کارشناس ارشد شیعه شناسی/ جامعه شناسی دانشگاه اصفهان

تعلیم و تربیت از مهم ترین و اساسی ترین نیازهای انسان است که گستره ی وسیعی را شاملمی گردد. به گونه ای که قبل از تولد شروع شده و تا آخرین لحظه ی حیات ادامه دارد. به همینخاطر بسیار مورد توجه بوده و از مهم ترین مسئولیت ها دانساته شده است و ماموریت همه یانبیا و ائمه الهی هم، هدایت و تربیت انسان در جهت کمال و رسیدن به سعادت و خوشبختیبوده است. اما آنچه مهم است تعلیم و تربیت صحیح و متناسب است که باعث رشد و تعالیانسان می گردد. وجود عیب و نقص و یا مسائلی که تربیت را از مسیر صحیح خود دور می کند،انسان را از رسیدن به هدف و پیشرفت باز می دارد. به همین خاطر شناخت این مسائل ومشکلات (عیوب و نواقص) می تواند در این زمینه موثر و راهگشا باشد. لذا هدف پژوهش حاضرکه به شیوه ی توصیفی- تحلیلی با استناد به منابع کتابخانه ای و مروری انجام شده است، گذریبر برخی از مهم ترین مسائل و مشکلات تعلیم و تربیت در ایران در راستای شناخت، کنترل،پرهیز و بر طرف سازی آنها از یک سو و از سوی دیگر تقویت و تعمی تربیت صحیح و اصلاح وبازنگری امور تربیتی سند الگوی پیشرفت می باشد. در نتیجه مشخص گردید، تعلیم و تربیت درایران، در زمینه های مختلف فردی، اجتماعی، سیاسی، اقتصادی، فرهنگی و محیطی دارایمسائل و مشکلاتی مانند؛ عدم فکر و منطق در کارها، عدم آموزش و تعلیم فرهنگ و منشمشورت، الگوهای نامناسب، چشم و هم چشمی، فقدان تربیت جنسی مناسب و غیره می باشد.

تعلیم و تربیت، آموزش، کودکان، مسائل، پیشرفت