مرتضی تهامی - استادیارگروه آموزشی تاریخ، دانشگاه خوارزمی، دانشکده ادبیات و علوم انسانی، تهران، ایران
فریبرز خادم حجتی - استادیار گروه آموزشی زبان انگلیسی و زبانشناسی، دانشگاه رازی، کرمانشاه، دانشکده ادبیات و علوم انسانی، کرمانشاه، ایران

لباس و پوشش نشان و نماد یک فرهنگ است. لباس در عین اینکه بدن را میپوشاند، وقار، متانت و پایبندی به اخلاق را بیان میدارد. پوشیدگی، حیوانیت انسان را مستور میکند و عریانی، آن را آشکار می سازد. لباس یک مقوله فرهنگی است و لذا شناخت هرچه بهتر لباس و تحولات آن در فهم فرهنگی و اثرات آن در جامعه کمک شایانی میکند. در ایران باستان که از تشکیل دولت عیلام حدود ۲۵۷۰ ق.م. تا انقراض ساسانیان به سال ۵۳۱ م. را در برمیگیرد، دورانی بسیار طولانی و مهم است؛ چرا که بنیانهای فرهنگی، اجتماعی، اقتصادی و سیاسی جامعه ایران در این دوران شکل گرفته و پایه و اساس تاریخ ایران محسوب میشود. در باره پوشش، بررسی ها نشان می دهد که فرهنگ ایرانی با تاریخ بسیار طولانی خود و علی رغم گستره سیاسی و نیز هجوم اقوام شرق و غرب در این دوران طولانی، پوشیدگی زن و مرد خود را حفظ کرده استو کمتر تحت تاثیر فرهنگ۵ تمدنهای دیگر قرار گرفته است. برای تدوین این مقاله در حد امکان از منابع کتابخانه ها استفاده شده و مطالب به روش نقلی - توصیفی تدوین شده است.

پوشش، عیلام، ماد و هخامنشی، پارتیان، ساسانیان.