محسن رحمتی - استادیار گروه تاریخ دانشگاه لرستان

استپ اوراسیا همواره مکان ایلات بدوی بود و هر از  گاهی تحرکات یک ایل دیگر ایلات را به مهاجرت از مکان خود وا داشته و این حرکت چون  حلقه های زنجیر به دیگر ایلات غربی منتقل شده همه را به مهاجرت وا می داشت و تنها عامل ثبات در استپ  تشکیل دولتهای قدرتمند بدوی می توانست باشد. لذا معمولا ایجاد یک دولت جدید  بیابانی  و یا فروپاشی یکی از دولتهای قبلی مقدمات اینگونه مهاجرتها را فراهم می کرد.. در اوایل قرن دوم هجری با اضمحلال امپراتوری خاقان ترک شرقی ایلات تابعه آن متفرق شده و از این میان ایلات اغوز که خاقانشان منصب یبغوی دست راست را داشت، نیز به حوالی دریای خوارزم آمده ودرنواحی پیرامون دریای خوارزم امپراتوری جدیدی را  تشکیل دادند که بیش از یک قرن برقرار بوده و عامل پیوستگی ایلات بود. اما وقتی که ضعیف شد ایلات زیر فرمان خود را نتوانست حفظ کند و  تفرق آنها به نابودی کامل این امپراتوری انجامید. در نتیجه  آن سلجوقیان به ایران و نواحی اطراف و مهاجرت قومان( قپچاقها) و ترکی به اوکراین و نواحی شمال دریای سیاه مهاجرت کردند.

اغوزها, یبغو, سلجوقیان, قپچاق ها, خوارزم