امین دیلمی معزی - دانشجوی دکتری، رشته جامعه شناسی سیاسی، واحد تهران مرکز، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران amindeilami۵۴@gmail.com
حبیب الله ابوالحسن شیرازی - استاد، گروه علوم سیاسی، واحد تهران مرکز، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران habib-shirazi@yahoo.com
کاظم جلالی - عضو هیات علمی گروه علوم سیاسی واحد تهران مرکز
فرهاد سجادی - عضو هیات علمی گروه علوم سیاسی واحد تهران مرکز

تفکر ملکم خان بر آمده از اصولی بود که بر آن اساس اشاعه مدنیت غربی در سراسر جهان نه تنها امری است محتوم تاریخ بلکه، این تحول از شرایط تکامل هیات اجتماع و موجب خوشبختی و سعادت آدمی است. بنابراین شرط فرزانگی و خردمندی از دیدگاه وی آن است که آیین تمدن اروپایی را از جان و دل بپذیریم و جهت فکری خود را از سیر تکامل تاریخ و روح زمان دمساز کنیم. بدین جهت وی خواهان اصلاحات اساسی در دستگاه دیوان حکومت با کمک علم و اصول غربی است که آن را پیش شرط سایر تحولات می داند. در  در برابر اسلام گرایان، روشنفکران غرب گرا، قرار داشتند، آنان سخت شیفته و دل باخته غرب و ارزش های غربی ، قانون و حکومت غربی، جدایی دین از سیاست.... بودند. این جریان که طیف گشترده ای را تشکیل می داد، با مقایسه و سنجش ایران- غرب چنین می پنداشتند که  سعادت ایران و ایرانی در غربی شدن تمام عیار است. افرادی  مثل میرزا ملکم خان که به گونه ای مستقیم و غیر مستقیم با اسلام ناسازگاری داشتند و معتقد بودند از سرتا پا باید فرنگی شد.

کلید واژه ها: میرزا ملکم خان, غرب, مدرنیته, توسعه, ترقی