رجبعلی وثوقی مطلق - استاد یار گروه تاریخ دانشگاه آزاد اسلامی واحد بجنورد

روابط آل بویه با مصر، از زمان تثبیت سلطه فاطمیان بر مصر شروع شد. با وجود اشتراکات مذهبی، انتظار می رفت دو دولت شیعی با یکدیگر روابط دوستانه و تعامل داشته باشند. اما منافع و مصالح سیاسی مانع تحقق این امر شد. به نظر می رسد توسعه طلبی طرفین واختلافات مذهبی در پاره ای از اصول اعتقادی، در ایجاد دشمنی و تخاصم بین آن ها نقش عمده داشته است. در این ایام ما شاهد تحریکات سیاسی و جبهه بندی، نظامی طرفین علیه یکدیگر هستیم. اما باید توجه داشت که هر یک از این دو دولت، طرف مقابل را بر سایر دولت ها که از نظر مذهبی با آنها در اختلاف بودند ترجیح می دادند. به همین دلیل است که علیرغم دشمنی سیاسی، در پاره ای از موارد شاهد برقراری صلح و دوستی و تبادل نامه و سفیر می توان بود. به همین علت بود که دشمنی طرفین هیچ وقت به برخورد نظامی آنها به صورت مستقیم و جدی منتهی نگردید. پناهنده شدن برخی از شاهزادگان آل بویه به مصر در گریز از رقبای خویش، سندی متقن بر این مدعا می باشد.

آل بویه, فاطمیان, سیاست خارجی, اختلافات مذهبی, مصر, بغداد, تبادل سفیر, قرامطه