محمد رضایی مفرد - کارشناسی روانشناسی

پژوهش حاضر در سال تحصیلی ۱۴۰۱-۱۴۰۰در پایه پنجم انجام شده است. مساله موردنظر، بی علاقگی، بی توجهی و غیرفعال بودن دانش آموز پایه پنجم درانجام فعالیتهای درس ریاضی و رضایت بخش نبودن نتایج آزمونهای عملکردی بوده و هدف از انجام این تحقیق، افزایش میزان علاقه مندی دانش آموزان پایه پنجم به درس ریاضی و ایجاد انگیزه وعلاقه دردرس ریاضی بوده است. ریاضیات، مادر تمام علوم است و یادگیری آن می تواند در تمامی عرصه های زندگی تاثیرگذار باشد. اما با وجود این، برهیچ یک از فعالان ریاضی درعرصه تعلیم وتربیت پوشیده نیست که بسیاری از دانش آموزان به درس ریاضی علاقه ای ندارند و دریادگیری آن دچارمشکل هستند. در این راستا برآن شدم تا با انجام این پژوهش، ابتدا علل بی علاقگی دانش آموز به درس ریاضی را شناسایی کنم و سپس با بهره مندی از نقطه نظرات همکاران و اولیاء، کتاب ها و مجلات، تجربیات و راه های ابتکاری، علاقه دانش آموز به درس ریاضی را افزایش دهم. در این راه تلاش کردم با استفاده از روش های مختلف و نوین تدریس مانند بارش فکری، برقراری ایستگاه ریاضی، ساخت وسایل کمک آموزشی و همچنین اجرای طرح هایی چون طرح های من می توانم و ایده از تو و یک روز کلاس دست بچه ها و استفاده از ارزشیابی توصیفی برای حل مسائل گروهی، مشارکت دانش آموز را درکلاس افزایش دهم و با ایجاد محیطی شاد و صمیمی ، احساس خستگی و یکنواختی را در کلاس درس برطرف و موقعیت مطلوب یادگیری را فراهم سازم.لازم به ذکر است، پس از اجرای راهحلهای فوق، موفق شدم تا دانش آموز را علاقه مند به یادگیری مفاهیم ریاضی نمایم.در پایان این نتیجه به دست آمد که، استفاده از روشهای متنوع تدریس، متناسب با هدف هر درس، ارائه فعالیتهای عملکردی به دانشآموز با توجه به تفاوتهای فردی، نیازها و علایق دانش آموزان و تشویقهای مناسب، تقویت حافظه دیداری و شنیداری، پرورش دقت و توجه فراگیران، در قالب بازی های هدفدار، در افزایش میزان علاقهمندی دانش آموز به درس ریاضی و انجام فعالیتهای عملکردی او، بسیار موثر بوده است.

درس ریاضی، فعالیتهای عملکردی، علاقه مندی، ارزشیابی، دانش آموزان پایه پنجم