طاهره طیبی - دانشکده پرستاری و مامایی نسیبه ساری، دانشگاه علوم پزشکی مازندران، گروه مامایی
مرجان احمدشیروانی - دانشکده پرستاری و مامایی نسیبه ساری، دانشگاه علوم پزشکی مازندران، گروه مامایی

بارداری تجربه ای خاص برای مادر و همراه با تغییرات روانی از جمله احساس نگرانی است. اضطرابو نگرانی در بارداری ممکن است به پیامدهای نامطلوب مادری- جنینی/ نوزادی منجر شو د. انتظارخودکارآمدی زایمانی از عوامل موثر بر وضعیت روانی زنان باردار می باشد. این مطالعه با هدفبررسی ارتباط نگرانی با انتظارخودکارامدی زایمانی زنان درنخستین بار داری انجام شد. این مطالعهتوصیفی- تحلیلی با روش نمونه گیری در دسترس در درمانگاه های کنترل بار داری وابسته به دانشگاهعلوم پزشکی مازندران (۱۳۹۷) بر روی ۲۰۱ مادر با بارداری اول انجام شد. پرسشنامه دموگرافیک،پرسشنامه بومی سازی شده خودکارآمدی زایمانی Lowe و پرسشنامه نگرانی کمبریج برای جمعآوری اطلاعات استفاده شدند. میانگین، انحراف معیار، فراوانی و ضریب همبستگی پیرسون برای انالیزاماری استفاده شدند. میانگین نگرانی ۷۲ / ۲۱ ± ۱۹ / ۲۷ و انتظار خودکارآمدی ۲۹ / ۸۱ ± ۴۹ / ۲۴۸بود. بین نگرانی و انتظار خودکارآمدی زایمانی ارتباط معکوس معنی دار وجود داشت (r=-۰/۲۵p<۰/۰۰۱). همچنین نگرانی در بعد طبی-اجتماعی (۳۱ / p<۰/۰۰۱ ،r= ۰)، بعد سلامت بچه (۱۷ / ۰-=p=۰/۰۱ ،r) و بعد اقتصادی-اجتماعی (۱۴ / p=۰/۰۴ ،r = -۰) با انتظار خودکارآمدی ارتباطمعکوس معنی دار داشت اما ارتباط با بعد سلامت مادران/ دیگران و ارتباطات معنی دار نبود .با توجهبه اینکه افزایش انتظار خودکارآمدی زایمانی با کاهش نگرانی کل و اغلب ابعاد آن در مادران نخستباردار همراه بو د، بنظر می رسد برنامه ریزی برای تقویت خودکارآمدی مادران می تواند با کاهش نگرانیو در نتیجه کاهش پیامدهای نامطلوب آن همراه باشد.

انتظار خودکارامدی زایمانی، نگرانی، مادربار دار