عبدالله سپهوند - پژوهشگاه ارتباطات و فناوری اطلاعات

با توجه به رشد سریع و همه جانبه زندگی بشری و وابستگی بیش از پیش آن به فناوریهای دیجیتال، نیاز ما به انجام رایانشهای فوق سریع روز به روز در حال افزایش است. تاکنون عمده پاسخگویی به نیازهای رایانش فوق سریع در دنیا مبتنی بر فناوریهای متعارف سیلیکونی بوده است، این در حالی است که با توجه به پیش بینی گوردون مور، پایان عصر فناوریهای مبتنی بر سیلیکون )عصر مور( نزدیک است. این واقعیت دانشمندان را به سمت استفاده از فناوریهای نوظهوری همانند: رایانش کوانتومی، رایانش مولکولی، رایانش زیستی، رایانش نوری، رایانش نانو، رایانش حافظه ای و اقسام مشابه آن سوق داده است. در این مقاله، ضمن معرفی اجمالی این فناوریها و نحوه مشارکت آنها در حوزه رایانهها، به بررسی وضعیت حال و آینده آنها پرداخته شده و چالشهای موجود در آنها مورد بررسی قرار میگیرد. همچنین، با ارائه دستهبندی مربوط به هرکدام از این فناوری ها، از جنبه رایانشی، موضوعات و چالشهای تحقیقاتی موجود در آنها ارائه میگردد که میتواند چراغ راه تحقیق و پژوهش آتی در حوزههای مختلف مربوط به آنها باشد. در انتهای مقاله نیز به مقایسه میزان اقبال به این فناوریها در مراجع علمی و تحقیقاتی از طریق بررسی آمار چاپ مقالات و کتابها در حوزههای مذکور از سال ۲۰۱۷ تا ۲۰۲۱ پرداخته شده است و اینکه کدام یک از این فناوریها قابلیت ارایه مدل محاسباتی نوین در رایانه های فوق سریع آینده را خواهند داشت.

رایانش فوق سر یع، رایانش کوانتومی، رایانش مولکولی، رایانش زی ست ی، رایانش ع صبگون، رایانش نوری، رایانش نانو، رایانش حافظهای.