برسی اثر علفکشهای مختلف در خصوصیات کمی بذر پیاز Allium cepa L.

به منظور بررسی تاثیر علفکشهای مختلف بر کنترل گونه های علف هرز پهن برگ مزارع پیاز آزمایشی به صورت فاکتوریل د رقالب طرح بلوک های کامل تصادفی در 14 تیمار و 4 تکرار د رشهرستان مشهد به اجرا درآمد. عامل اصلی عبارت است از: چهار علفکش ایمانزاتاپیر (پرسوئیت)، آیوکسینیل (توتریل)، اکسی فلورفن (گل) و بروموکسینیل + ام سی پی آ (برومایسید). عامل فرعی شامل 100 و 75 و 50 درصد دوز توصیه شده هر علف کش. فاکتورهای مورد مطالعه عبارت از : وزن تر غده، ماده خشک برگ، قطر غده، تعداد برگ و طول برگ پیاز. مهمترین گونه های علف هرز موجود در این آزمایش عبارتند از: سلمه تره (Chenopodium album)، تاج خروس (Amaranthus retroflexus) ، پیچک (Convulvulus arvensis) و گل گندم (Centurea spp). نتایج نشان داد که اثر غلظت در کنترل علف هرز معنی دار نیست که علت آن می تواند در تراکم کم گونه های موجود در مزرعه و شرایط آب و هوایی منطقه باشد. همچنین نتایج نشان داد که در 20 روز بعد بعد از سمپاشی علفکش برومایسید به میزان 82/58 درصد باعث کنترل علفهای هرز گردید. اما در 50 روز بعد سمپاشی و هنگام برداشت علفکش آیوکسینیل به ترتیب به میزان 40/10 و 14/35 درصد باعث کنترل گونه های علف هرز شد. مصرف علفکش آیوکسینیل باعث افزایش قطر غده، تعداد برگ و طول برگ پیاز به ترتیب به میزان 57/68 و 52/21 و 57/07 نسبت به تیمار عدم وجین شد. بیشترین درصد وزن تر غده و ماده خشک برگ به ترتیب با استفاده از علفکشهای اکسی فلورفن به میزان 59/11 و برومایسید 56/17 درصد نسبت به تیمار عدم وجین بدست آمد.

Keywords:

پیاز , علفکش , غلظت